قیافه ام را همان طور که هست دوست دارم.
دقت می کنم لباسی بخرم که خیلی به من بیاید.
نگرانم که پیر و نازیبا بنظر برسم.
قبل از این که بیرون روم، همیشه به قیافه ام توجه می کنم.
سعی می کنم از نظر جسمی فعال باشم.
هر وقت که بتوانم. خودم را در آینه وارسی می کنم.
قبل از بیرون رفتن، زمان زیادی را صرف حاضر شدن می کنم.
ورزش کردن برایم اهمیتی ندارد.
غالب افراد، من را خوش تیپ می دانند.
از وسایل آرایشی اندکی استفاده می کنم.
به صورت فعال برای متناسب نگه داشتن اندام خود تمرین نمی کنم.
معمولا هر لباسی که دم دستم باشد، بدون توجه می پوشم.
همیشه فکر می کنم اگر زیباتر یا خوش اندام تر بودم، موقعیت اجتماعی بهتری داشتم.
تناسب در لباس هایم را دوست دارم.
از اندامم خوشم نمی آید.
برای آراستگی و تمیزی موهایم اهمیت خاصی قائلم.
احساس می کنم خیلی لاغر هستم.
دوست دارم در جمع دیگران از همه بهتر و زیباتر باشم.
قسمت های زیادی از بدن و قیافه من خوب است.
داشتن تناسب اندام در زندگی من اولویت بالایی ندارد.
برایم مهم نیست که دیگران در مورد قیافه ام چه فکر می کنند.
از نظر جسمانی آدم زیبایی نیستم.
همیشه احساس می کنم اضافه وزن دارم.
در طول سال به طور منظم ورزش می کنم.
اغلب آرزو می کنم کاش فرد دیگری بودم.