درمان خودارضایی چگونه است؟
زمانی که خودارضایی در حد اعتدال باشد، یک عمل سالم در نظر گرفته میشود. اما خودارضایی بیش از حد ممکن است عواقب منفی زیادی را به همراه داشته باشد. در هر صورت، سالم یا ناسالم، اغلب به دلیل شرم خانوادگی، اجتماعی یا مذهبی مرتبط با خودارضایی، موضوعی نسبتا تابو در نظر گرفته میشود. یک نظرسنجی نشان داد که 78 درصد از بزرگسالان خودارضایی میکنند. صرف نظر از این، ذات این موضوع منجر به آن شده است که کسانی که با اعتیاد به خودارضایی دست و پنجه نرم میکنند، احساسات درونی مانند شرم و گناه پیرامون خودارضایی را تجربه کنند. در این مقاله قصد داریم تا به اعتیاد به خودارضایی و درمان آن بپردازیم:
پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین افسردگی بک
اعتیاد به خودارضایی چیست؟
اعتیاد به خودارضایی، یک موقعیت پیچیده است که در آن فرد به لحاظ روانی، عاطفی و فیزیولوژیکی به خودارضایی وابستگی پیدا میکند. این موقعیت، تدریجی و وابسته به عادت است. چرا که فرد با وجود آگاهی از پیامدهای شخصی و اجتماعی آن، به خودارضایی ادامه میدهد. اگرچه خودارضایی قابل درمان است، اما بسیاری از افراد به دلیل انگ اجتماعی و شرم شخصی تمایلی به درمان ندارند. خودارضایی زمانی به عنوان اعتیاد در نظر گرفته میشود که فرد نتواند میل خود به آن را سرکوب کند و به صورت اجباری درگیر این رفتار شود.
در استفاده از اصطلاح اعتیاد به خودارضایی بحث هایی وجود دارد. چرا که تحقیقات کافی برای حمایت از اینکه این رفتار یک اختلال قابل تشخیص و مستقل است، وجود ندارد. برخی از پژوهشگران از این رفتار به عنوان “خودارضایی اجباری” یاد میکنند که ممکن است به عنوان نشانه ای از سایر اختلالات قابل تشخیص رخ دهد. متاسفانه به دلیل انگ اجتماعی و شرم شخصی، تحقیقات در این حوزه بسیار محدود است.
آیا خودارضایی دایم یا مزمن برایتان مضر است؟
خودارضایی یک رفتار طبیعی است و در حد اعتدال حتی میتواند اثرات مثبتی بر سلامت روحی و جسمی داشته باشد. با این حال افراط در آن میتواند برای شما مضر باشد. عوارض جانبی خودارضایی بیش از حد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عزت نفس پایین
- رضایت جنسی پایین با شریک زندگی
- مهار سایر مکانیسم های مقابله ای سالم (مانند حل مسئله، آرامش و شوخ طبعی)
- در ارتباطات بین فردی تداخل ایجاد میکند
تأثیرات بلندمدت و کوتاه‌مدت خودارضایی
تأثیرات کوتاه‌مدت
خودارضایی در حد اعتدال ممکن است به فرد احساس آرامش، رضایت جنسی و کاهش استرس بدهد. این تأثیرات کوتاه‌مدت می‌توانند به فرد کمک کنند تا احساسات منفی موقتی خود را مدیریت کند.
تأثیرات بلندمدت
در صورتی که خودارضایی به عادت اجباری تبدیل شود، میتواند بر روی زندگی فرد تاثیرات منفی بلندمدتی بگذارد. این تأثیرات ممکن است شامل کاهش رضایت جنسی با شریک زندگی، عزت نفس پایین، اختلال در روابط اجتماعی و خانوادگی و حتی مشکلات روانی مانند اضطراب یا افسردگی باشد. همچنین، افراط در خودارضایی میتواند به ناتوانی در مواجهه با مشکلات زندگی و به تعویق انداختن مسئولیت‌های روزمره منجر شود.
علل اعتیاد به خودارضایی
مانند علائم آن، علل و محرک های اعتیاد به خودارضایی در افراد مختلف متفاوت است و تحت تاثیر شرایط شخصی و اجتماعی قرار میگیرند. هر چه علل و محرکهای بیشتری در زندگی شخصی وجود داشته باشد، حساسیت بالقوه بیشتر است. دانستن علائم، علل و عوامل خطر اعتیاد به خودارضایی به کسب اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از بروز مشکل کمک میکند. دلایل احتمالی اعتیاد به خود ارضایی شامل موارد زیر است:
- عدم تعادل مواد شیمیایی طبیعی مغز
- تغییرات در مسیرهای مغزی
- شرایطی که بر مغز تاثیر میگذارد
- سهولت دسترسی به محتوای جنسی
- مشکلات مصرف الکل یا مواد مخدر
- ابتلا به یکی دیگر از مشکلات سلامت روان
- درگیری های خانوادگی یا اعضای خانواده با مشکلاتی مانند اعتیاد
- سابقه سواستفاده فیزیکی یا جنسی
توجه داشته باشید که لازم نیست این علل و عوامل خطر در ابتدا وجود داشته باشند تا فردی به اعتیاد به خودارضایی مبتلا شود. اعتیاد به خودارضایی ممکن است از لذت شدید از ارضای خود شروع شود و به تدریج منجر به تغییر در مسیرهای مغزی، عدم تعادل مواد شیمیایی مغز و سایر مشکلات و شرایط شود.
چگونه اعتیاد به خودارضایی را متوقف کنیم؟
با یک فرآیند بازیابی و نگهداری مناسب، میتوان خودارضایی اجباری را متوقف کرد. اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد (اما شما باید ثابت و هدفمند بمانید)، پاداش برای بهبودی، میتواند منجر به یک زندگی رضایت بخش و موفق بدون خودارضایی های اجباری شود.
در اینجا پنج نکته برای توقف خودارضایی اجباری وجود دارد:
- محرک هایی که موجب گرایش شما به خودرارضایی میشود را شناسایی و حذف کنید: برای قدم اول خوب است بفهمید چه زمانها یا موقعیتهای خاصی وجود دارد که باعث ایجاد اجبار در خودارضایی میشود. سپس میتوانید از قبل برنامهریزی کنید تا یاد بگیرید چگونه با محرک کنار بیایید یا راههایی برای اجتناب از آن بیابید.
- به یک گروه حمایتی بپیوندید: داشتن یک سیستم حمایتی از افراد دیگری که در شرایط مشابهی قرار دارند میتواند بسیار مفید باشد.
- هر گونه انگی که در مورد خودارضایی احساس میکنید را کاهش دهید: اگر از این اجبارها احساس شرم و گناه میکنید، میتوانید به یاد داشته باشید که این رفتار طبیعی است و جای شرمندگی ندارد. مهم است که به این فکر کنید که این ترس ها و ناامنی ها از کجا می آیند و یاد بگیرید که آنها رادرمان کنید تا رابطه شما با فعالیت های جنسی سالم تر باشد.
- در روابط شخصی خود حضور داشته باشید: این مهم است که اگر دوستان، خانواده و شریک زندگی خود را دارید، اولویت بندی کنید. برنامهریزی برای فعالیتهای سرگرم کننده یا داشتن اوقاتی با کیفیت، راه خوبی برای کاهش اجبارها فراهم میکند.
- در فعالیت هایی شرکت کنید که از آن لذت میبرید، مانند ورزش یا بازی: وقت گذاشتن برای شرکت در بازی ها یا ورزش ها، یا هر چیزی که ذهن و بدن شما را درگیر میکند، راه خوبی برای دور کردن ذهن شما از خودارضایی است. مهم است که چیزهای دیگری را بیابید که میتواند رضایت بخش باشد و شما را درگیر فعالیت ها و افرادی کند که از آنها لذت میبرید.
محرکهای خودارضایی و شرایط فردی
محرک‌ها و شرایطی که فرد را به خودارضایی سوق می‌دهند، می‌توانند بسیار متنوع باشند. برای مثال:
- استرس های شغلی و اجتماعی: مشکلات در محل کار، فشارهای اجتماعی یا نگرانیهای مالی می‌توانند به عنوان محرکهای اصلی در بروز خودارضایی مفرط عمل کنند.
- تنهایی یا افسردگی: افراد ممکن است به دلیل احساس تنهایی یا افسردگی به خودارضایی پناه ببرند، زیرا این رفتار ممکن است به آنها احساس تسکین یا لذت موقتی بدهد.
- اختلالات روانی: برخی از اختلالات روانی مانند اضطراب، اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)، یا حتی اختلالات رفتاری می‌توانند به خودارضایی مفرط دامن بزنند.
- دسترسی آسان به محتوای جنسی: با افزایش دسترسی به محتوای جنسی آنلاین، افراد ممکن است تحریک شوند تا خودارضایی بیشتری داشته باشند. این محرک میتواند وابستگی به چنین محتوایی را ایجاد کند و فرد را به سمت رفتارهای اجبارآمیز سوق دهد.
درمان اعتیاد به خودارضایی
بسته به شدت شرایط و ترجیحات شخصی، درمان خودارضایی ممکن است شامل یک یا ترکیبی از درمان سرپایی، درمان سرپایی فشرده (IOP)، درمان دارویی و یا گروه های حمایتی باشد. در این درمان، توجه به تمام عوامل زمینه- ای برای موثر بودن درمان مهم است. اگر سایر نگرانیهای مربوط به سلامت روان وجود دارد، باید به آن ها نیز رسیدگی شود. موضوعات رایجی که ممکن است در طول درمان برای خودارضایی اجباری مطرح شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساسات و رفتار شخصی در مورد خودارضایی
- این که آیا آنها درگیر سایر رفتارهای جنسی اجباری هستند
- مشکلات ناشی از عادات خودارضایی آنها
- آسیب های گذشته
- عوامل استرس زا یا محرک های اضطراب فعلی
درمان شناختی رفتاری (CBT) به افکار، باورها و رفتارها میپردازد و میتواند برای درمان خوارضایی اجباری بسیار موثر باشد.
اهمیت مشاوره و درمان حرفه‌ای
گاهی اوقات، درمان‌های خودیاری یا تلاش‌های فردی برای کنترل خودارضایی کافی نیستند. در این موارد، مشاوره با روانشناس یا درمانگر متخصص میتواند بسیار مؤثر باشد. درمانگران می‌توانند به فرد کمک کنند تا ریشه‌های روانی و عاطفی این رفتار را شناسایی کرده و روش‌های موثرتر و پایدارتر برای مقابله با آن پیدا کنند. در بسیاری از موارد، این درمان‌ها شامل گفتار درمانی (مثل درمان شناختی-رفتاری یا CBT) یا درمان گروهی میشود. این درمان‌ها به فرد کمک میکنند تا به صورت علمی و ساختارمند با این مشکل برخورد کنند.
دارو درمانی
در حال حاضر داروی خاصی برای اعتیاد به خودارضایی تجویز نشده است. با این حال، توجه به این نکته مهم است که سایر مشکلاتی که نیاز به دارو دارند (مانند: اختلال افسردگی اساسی، اعتیاد به الکل، اختلالات مصرف مواد، اختلالات روان پریشی، اسکیزوفرنی، دوقطبی،) ممکن است منجر به عادت خودارضایی مفرط شده باشند یا درنتیجه خودارضایی افراطی ایجاد شده باشند. در چنین مواردی، مهم است که بیماران این عوامل را با پزشک بررسی کنند و هر دارویی را طبق تجویز مصرف کنند.
چگونه به نزدیکانی که اعتیاد به خودارضایی دارند کمک کنیم؟
برای کمک به نزدیکانی که دچار اعتیاد به خودارضایی هستند، همیشه مهم است که تا حد امکان درمورد این مشکل مطلع باشید و در عین حال، تا حد ممکن کمک کنید. به این معنا که بهتر است قضاوت خودتان را کنار بگذارید چرا که این رفتار تنها موجب شرمساری فرد میشود. شما با نشان دادن حمایت و مشارکت فعالتان در روند بهبودی، احتمال بهبودی فرد را افزایش میدهید. این راه بسیار بیشتر از اینکه بگویید “این کار را متوقف کن”، موثر خواهد بود. همانطور که تحقیقات نشان داده است، اکثر مردم در یک مقطعی از زندگی خود خودارضایی میکنند. این عمل به خودی خود طبیعی است. در نظر گرفتن عواملی که در تبدیل شدن این رفتار به اعتیاد نقش دارند مهم است.
آموزش رفتارهای سالم
برای کمک به توقف خودارضایی اجباری، معرفی فعالیتهای سالم و جایگزین میتواند بسیار مؤثر باشد. در اینجا به برخی از این فعالیت‌ها اشاره شده است:
- ورزش: فعالیتهای ورزشی مانند پیاده‌روی، دویدن یا یوگا می‌توانند به عنوان راه‌های مؤثر برای کاهش استرس و افزایش انرژی ذهنی عمل کنند.
- مدیتیشن و آرامش: تمرینات مدیتیشن یا تنفس عمیق میتواند به فرد کمک کند تا از اضطراب‌های درونی خود رها شود و تمرکز بیشتری داشته باشد.
- مشغول شدن به سرگرمی‌های جدید: یادگیری مهارت‌های جدید مانند هنر، موسیقی یا آشپزی میتواند ذهن فرد را از افکار و رفتارهای اجباری منحرف کند.
- تمرکز بر اهداف شخصی: تعیین اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت و برنامهریزی برای دستیابی به آنها میتواند فرد را مشغول نگه دارد و از تمایل به رفتارهای اجباری جلوگیری کند.
منابع: choosingtherapy.com