تصویر سازی ذهنی در ورزش

مدل تصویر سازی ذهنی در ورزش تحت سه عامل است: نوع ورزش، شیوه تصویرسازی و توانایی تصویرسازی برای کمک به اثربخشی آن. به عبارت دیگر آنچه شما تصور میکنید و در ذهن به آن فکر میکنید، همان هدفی است که در نهایت در نظر گرفته میشود. انواع مختلفی از تصویرسازی در این مدل وجود دارد مانند شناختی خاص، شناختی کلی، انگیزشی خاص، برانگیختگی عمومی انگیزشی و موارد دیگر.

مدل دوم، PETTLEP، بر این تصور است که ساختارهای مغز در طول تصویر سازی فعال میشوند. این بخش عصبی است که عملکرد حرکتی و ورزشی را تعدیل می کند. PETTLEP مخفف (فیزیکی، محیطی، وظیفه، زمان بندی، یادگیری، احساس و دیدگاه) است. تصاویر مورد استفاده باید هر یک از عوامل ذکر شده در قبل را در بر داشته باشد و تا حد امکان واقعی باشد. به عنوان مثال، ورزشکار باید خود را در لباس ورزشی خود، در زمین بازی تصور کند که در حال انجام حرکات ورزشی با همان سرعت ورزشی مورد نظر است.

تصویرسازی ذهنی می تواند جنبه مهمی در افزایش عملکرد ورزشکاران باشد. تصویرسازی ذهنی تکنیکی است که ورزشکاران می توانند از آن استفاده کنند تا تمرینات بدنی خود را منسجم کرده و عملکرد خود را در رشته ورزشی خاص بهبود ببخشند. تصویر سازی یک روال تمرین ذهنی است و شامل تکنیک هایی مانند آرامش، صحبت با خود و تعیین هدف می باشد. تصویرسازی ذهنی در افزایش عملکرد در ورزش های مانند پرتاب دارت، شیرجه زدن، اسکیت و ژیمناستیک بسیار موثر است.

انواع تصویر سازی ذهنیدر ورزش

• فرآیند تصویرسازی ذهنی ورزشی
• تصویر سازی هیپناگوژیک.
• تصویر سازی هیپنوپمپیک
• تصویرسازی رویا
• تصویرسازی بیداری
• تصویرسازی نمادین
• تصویرسازی عرفانی
• چشم انداز رهبران
• تصویرسازی کهن الگویی
• فرآیند تصویرسازی ذهنی ورزشی

پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین مثبت اندیشی

کاربردهای روانشناسی ورزشی

مدل اول، مدل کاربردی، ورزشکاران از تصویرسازی برای دستیابی به نتایج شناختی، مؤثر و رفتاری استفاده می کنند. این مدل تحت تاثیر سه عامل است: نوع ورزش، شیوه تصویرسازی، و توانایی تصویرسازی برای کمک به اثربخشی آن. به عبارت دیگر، آنچه شما تصور می کنید و در ذهن به آن فکر میکنید، همان هدفی است که در نهایت نظر گرفته شده است.

انواع مختلفی از تصویرسازی در این مدل وجود دارد مانند شناختی خاص، شناختی کلی، انگیزشی خاص، برانگیختگی عمومی انگیزشی و موارد دیگر. مدل دوم، PETTLEP، بر این تصور است که ساختارهای مغز در طول تصویر سازی فعال می شوند. این بخش عصبی است که عملکرد حرکتی و ورزشی را تعدیل می کند. PETTLEP مخفف (فیزیک، محیط، وظیفه، زمان بندی، یادگیری، احساس و دیدگاه) است. تصاویر مورد استفاده باید هر یک از عوامل ذکر شده در قبل را در بر داشته باشد و تا حد امکان واقعی باشد. به عنوان مثال، ورزشکار باید خود را در لباس ورزشی خود، در زمین بازی تصور کند که در حال انجام حرکات ورزشی با همان سرعت ورزشی مورد نظر است.

افزایش عملکرد ورزشکاران با تصویر سازی ذهنی

تصویرسازی ذهنی می تواند جنبه مهمی در افزایش عملکرد ورزشکاران باشد. تصویرسازی ذهنی تکنیکی است که ورزشکاران می توانند از آن استفاده کنند تا تمرینات بدنی خود را منسجم کرده و عملکرد خود را در رشته ورزشی خاص بهبود بخشند. تصویر سازی یک روال تمرین ذهنی است و شامل تکنیک هایی مانند آرامش، صحبت با خود و تعیین هدف می باشد. تصویرسازی ذهنی در افزایش عملکرد در ورزش های مانند پرتاب دارت، شیرجه زدن، اسکیت و ژیمناستیک بسیار موثر است.

تصویرسازی ذهنی، شیوه بیان احساسات به صورت ذهنی است که می تواند شامل حواس بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و احساسات عمیق تر باشد. نوعی تکنیک آموزشی ذهنی است که از آن برای کنترل افکار، احساسات و رفتارهای خود به منظور بهینه سازی عملکرد خود استفاده می کنند.

این شیوه به طور موثر در بسیاری از زمینه ها، از جمله توسط کسانی که در روانشناسی ورزشی، روان درمانگران، روانشناسان و کار درمانگران کار می کنند، استفاده می شود. در روانپزشکی، تصویرسازی ذهنی در درمان های شناختی-رفتاری CBT، به ویژه برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و فوبیای اجتماعی استفاده میشود. در زمینه ورزش، تصویرسازی ذهنی روش بسیار موثری است که توسط ورزشکاران حرفه ای به عنوان بخشی از آمادگی ذهنی آنها برای دستیابی به اهداف بسیار خاص مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین در حوزه های درمان، آموزش یا رشد شخصی، از تصویرسازی ذهنی برای ایجاد تغییرات فیزیکی، شناختی یا رفتاری استفاده می شود.

دلایل استفاده از تصویرسازی ذهنی عبارتند از:

• برای رسیدن به یک هدف خاص
• در جهت پیش بینی و کنترل استرس
• برای سازگاری یا تسلط بر موقعیت های دشوار
• برای تغییر یا بهبود یک رفتار
• برای بهینه سازی یا توسعه مهارت های خاص.

پروسه تغییر مغز در تصویر سازی ذهنی

وقتی از لحاظ فیزیکی یاد می گیریم کاری را انجام دهیم، مغز وارد پروسه تغییر می شود. تصویرسازی ذهنی یک فرآیند شناختی است که نواحی از مغز را که در برنامه ریزی و اجرای ناخودآگاه حرکات دخیل هستند تحریک می کند و پاسخ های عصبی و رفتاری مشابه تجربه واقعی را فعال می کند. اتصالات عصبی تقویت میشوند، اتصالات نابجا از بین میروند و یا حذف میشوند و سلول های جدید تشکیل می شوند.

آیا تصویری سازی ذهنی یک تکنیک اثبات شده است؟

تصویرسازی ذهنی یک تکنیک علمی اثبات شده است که پتانسیل مغز را از طریق تصاویر به بالاترین ظرفیت ممکن می رساند. از طریق استفاده از تکنیک های تصویربرداری مغز، مانند PET-Scan با ردیاب های رادیویی و MRI های عملکردی (fMRI)، ثابت شده است که در طول تصویر سازی ذهنی همان مناطقی از مغز هنگامی که یک موقعیت واقعی را تجربه می کنیم، فعال می شود. در واقع نواحی مربوط به رتینوتوپی (دید محیطی و یا دید مرکزی) تحریک می شودو همان مدل عصبی که در زمان تصویر سازی ذهنی ایجاد میشود را منعکس می کند.

عملکرد تصویر سازی ذهنی بر ماهیچه ها

تصویرسازی ذهنی بر عملکرد ماهیچه ها تأثیر می گذارد و پاسخ های قلبی عروقی و تنفسی ایجاد می کنند. با تصور و ایجاد تصویر واضح ضربان قلب افزایش می یابد و تنفس کوتاه و کم عمق می شود. این تطابق عملکردی به سمت فعالیت عصبی گسترش می یابد. همان فرآیند عصبی که هنگام درک و پردازش اطلاعات با حواس فعال می شود. بطور خلاصه، مغز تفاوت بین آنچه واقعاً تجربه می کند و آنچه که تصور می کند را تشخیص نمی دهد. این خاصیتی ست در منطقه خاکستری است که ما می توانیم از آن استفاده کنیم.

بهبود هوش هیجانی

اگرچه تصویرسازی ذهنی اغلب برای بهبود عملکرد فیزیکی استفاده می شود، اما می تواند به بهبود فعالیت هایی که شامل یک مؤلفه شناختی و عاطفی است، مانند مدیریت هیجان و استرس یا سخنرانی در جمع، کمک کند. محیط های ورزشی ما با محدودیت های دائمی مانند مربیان، هم بازیکنان در ورزش های گروهی ناخوشایند و افراد متوقع و انتظارات بیش از اندازه، اهدافی که باید به آنها دست یابیم، مشکلات مکرر، و الزامات عملکردی پوشیده شده است، بنابراین گاهی اوقات در موقعیت های سختی قرار می گیریم که منجر به طغیان احساسات می شود.

در این شرایط لازم است که بر احساسات خود مسلط شده ایم. ورزشکاران قبل از مسابقات احساسات خود را تنظیم می کنند تا به آنها کمک کند عملکرد بهتری داشته باشند و سربازان قبل از رفتن به جنگ احساسات خود را تنظیم می کنند تا از فروپاشی عاطفی جلوگیری کنند. تصویرسازی ذهنی یک تکنیک عالی برای بازیابی کنترل و ایجاد تعادل و تقویت استقامت عاطفی ما است. یک قدم به سمت عقب و فاصله گرفتن از احساساتمان و تماشای آن به عنوان یک ناظر، نحوه پردازش احساسات را در مغز تغییر می دهد. مطالعات تصویربرداری از مغز نشان می دهد که تکنیک های تصویر سازی ذهنی، فعالیت را در نواحی بسیار تحریک پذیر از نظر احساسی و عاطفی در مغز کاهش می دهد.

منبع: Solutionsandco.com