اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان

اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان به عنوان یک اختلال اضطرابی شناخته می‌شود که در آن فرد در هنگام جدایی از عزیزان یا ترک مکان‌های مهم برایش، دچار اضطراب و نگرانی شدید می‌شود. اگرچه این اختلال بیشتر در کودکان شایع است، اما بزرگسالان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. ویژگی‌های این اختلال به‌طورکلی مشابه آنچه در کودکان مشاهده می‌شود، اما شدت و نوع علائم ممکن است در بزرگسالان متفاوت باشد.

پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین میزان اضطراب

نشانه ها و علائم اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان

• اضطراب شدید و مداوم: بزرگسالان مبتلا به این اختلال، ممکن است در هنگام جدا شدن از عزیزان یا ترک مکان‌های آشنا و امن، اضطراب شدیدی را تجربه کنند؛ تا حدی که نتوانند به راحتی فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهند.
• نگرانی مفرط درباره آسیب به عزیزان: این افراد معمولاً از آسیب دیدن یا فوت نزدیکان خود نگران هستند و این نگرانی می‌تواند به‌طور مداوم بر ذهنشان غالب باشد.
• ترس از وقوع حوادث ناگوار: فرد ممکن است نگران باشد که در زمان جدایی از عزیزان یا ترک مکان‌های آشنا، حادثه‌ای ناخوشایند برای خود یا نزدیکانش رخ دهد.
• دشواری در ترک مکان‌های آشنا: این اختلال می‌تواند باعث شود فرد از ترک خانه، محل کار یا مکان‌های دیگری که به آن‌ها احساس امنیت می‌کند، خودداری کند. این اجتناب می‌تواند به کاهش عملکرد فرد در زندگی روزمره منجر شود.
• پریشانی شدید و اختلال در عملکرد روزمره: اضطراب شدید ممکن است به اختلال در توانایی فرد برای انجام کارها، برقراری ارتباطات اجتماعی یا حفظ روابط منجر شود.

درمان اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان

درمان این اختلال معمولاً به ترکیبی از درمان‌های روان‌شناختی و دارویی نیاز دارد:

درمان های روان شناختی

• درمان شناختی-رفتاری (CBT): یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی برای این اختلال است. CBT به فرد کمک می‌کند تا الگوهای تفکری منفی و غیرواقعی را شناسایی کرده و تغییر دهد. همچنین، تکنیک‌های مقابله‌ای برای مدیریت اضطراب و کاهش شدت آن آموزش داده می‌شود.
• درمان مواجهه: این روش شامل مواجهه تدریجی با موقعیت‌ها و مکان‌هایی است که اضطراب را به وجود می‌آورند. هدف این است که فرد به‌تدریج با این موقعیت‌ها آشنا شده و تحمل آن‌ها را بیاموزد.

دارو درمانی

داروهای ضداضطراب و ضدافسردگی: داروهایی مانند SSRIها (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین) و بنزودیازپین‌ها ممکن است برای کاهش علائم اضطراب تجویز شوند. این داروها می‌توانند به کاهش علائم اضطراب و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کنند.

روشهای مکمل

مدیتیشن و تکنیک‌های آرام‌سازی: تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن، یوگا و تمرینات تنفسی می‌توانند به فرد کمک کنند تا استرس و اضطراب خود را مدیریت کند و احساس آرامش بیشتری داشته باشد.

نکات کلیدی

• شناسایی زودهنگام و درمان به‌موقع: تشخیص زودهنگام اختلال و جستجوی درمان مناسب می‌تواند به کاهش شدت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
• پشتیبانی اجتماعی: حمایت از طرف خانواده و دوستان نیز می‌تواند به فرد کمک کند تا بهتر با اضطراب خود کنار بیاید و در درمان موفق‌تر عمل کند.

اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان می‌تواند تأثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد، اما با درمان مناسب و پشتیبانی صحیح، افراد می‌توانند بهبودی قابل‌توجهی را تجربه کنند و به زندگی خود ادامه دهند.