دلیریوم ترمنس یا جنون الکلی چیست؟

سوء مصرف الکل یک مشکل عمده در سراسر جهان است. سوء مصرف منظم الکل یا همان وابستگی به الکل منجر به علائم ترک در هنگام قطع نوشیدن میشود که برخی از آنها تهدید کننده زندگی هستند. یکی از بزرگترین خطرات سلامتی مرتبط با ترک الکل، دلیریوم ترمنس (DT) است. یک نوع شدید ترک که شامل تغییرات ناگهانی سیستم عصبی و ذهنی است. قبل از اینکه به اثرات و مشکلات مرتبط با دلیریوم ترمنس دقیق تر نگاه کنیم، بیایید نگاهی به آنچه در واقع وجود دارد بیندازیم.

مریام وبستر این اصطلاح را چنین تعریف می کند: «هذیان شدید همراه با لرزش که در اثر مصرف زیاد و طولانی مدت مشروبات الکلی ایجاد می شود». بطور خاص تر، دلیریوم ترمنس یک شکل فوق العاده شدید ترک الکل است (اغلب به عنوان مرحله 3 شناخته میشود) که شامل سردرگمی عمیق، بیش فعالی اتونومیک و فروپاشی قلبی عروقی است. دلیریوم ترمنس می تواند کشنده باشد. در واقع، تا 25٪ از افرادی که DT را تجربه می کنند به دلیل این علائم می میرند.

بدن پس از ترک الکل در چه شرایطی قرار می گیرد؟

ترک الکل می تواند تأثیرات گسترده و گوناگونی بر بدن داشته باشد. این تأثیرات شامل علائم ترک اولیه و بهبودهای بلندمدت در سلامت جسمی و روانی هستند. در اینجا یک نمای کلی از شرایط و تغییرات بدن پس از ترک الکل آورده شده است:

روزهای اول پس از ترک الکل (1 تا 7 روز)

علائم ترک:

• لرزش و تعریق زیاد: بدن در حال تلاش برای تنظیم مجدد خود است.
• اضطراب و تحریک پذیری: کاهش سطح الکل در خون می تواند باعث افزایش اضطراب شود.
• تهوع و استفراغ: دستگاه گوارش به تغییرات واکنش نشان می دهد.
• بی خوابی و کابوس: تغییرات در الگوی خواب معمول است.
• سردرد و سرگیجه: علائم شایع ترک هستند.

علائم شدیدتر (به خصوص در الکلی های سنگین):

• هذیان (Delirium Tremens): که شامل گیجی شدید، توهمات و تشنج می شود. این وضعیت نیازمند مراقبت فوری پزشکی است.

هفته های بعدی (1 تا 2 هفته)

• بهبود خواب: الگوی خواب شروع به بازگشت به حالت طبیعی می کند، هرچند ممکن است هنوز مشکلات خواب وجود داشته باشد.
• کاهش اضطراب و افسردگی: این علائم به تدریج کاهش می یابند، هرچند ممکن است به حمایت روانی نیاز باشد.
• بهبود در سطح انرژی: کاهش خستگی و افزایش سطح انرژی.

ماه های بعدی (1 تا 3 ماه)

• بهبود عملکرد کبد: کبد شروع به ترمیم خود می کند و عملکرد بهتری خواهد داشت.
• بهبود در پوست و ظاهر: پوست روشن تر و سالم تر به نظر می رسد، کاهش تورم و کبودی ها.
• کاهش خطر بیماری های قلبی: فشار خون کاهش می یابد و سلامت قلب بهبود می یابد.
• بهبود سیستم ایمنی: کاهش احتمال ابتلا به بیماری ها و عفونت ها.
• بهبود حافظه و تمرکز: عملکرد مغز بهتر می شود و مشکلات حافظه کاهش می یابد.

بلندمدت (3 ماه به بالا)

• بهبود کلی سلامت روان: کاهش خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب.
• کاهش خطر سرطان: خطر ابتلا به سرطان های مرتبط با الکل کاهش می یابد.
• بهبود روابط اجتماعی و کیفیت زندگی: روابط خانوادگی و اجتماعی بهتر می شوند.
• بهبود در وضعیت تغذیه و گوارش: دستگاه گوارش بهبود می یابد و بدن بهتر از مواد مغذی استفاده می کند.
• بهبود سلامت قلب و عروق: کاهش خطر بیماری های قلبی-عروقی در بلندمدت.

نکات مهم

1. پشتیبانی حرفه ای: برای مدیریت علائم ترک و بهبود طولانی مدت، مشاوره با پزشکان و روانشناسان اهمیت دارد.
2. گروه های حمایتی: مشارکت در گروه های حمایتی مانند الکلی های گمنام (AA) می تواند کمک بزرگی باشد.
3. سبک زندگی سالم: تغذیه مناسب، ورزش منظم، و تکنیک های کاهش استرس (مانند یوگا و مدیتیشن) می توانند به بهبود کمک کنند.

نکته مهم و طلایی:

ترک الکل یک فرایند چالش برانگیز است، اما با پشتکار، حمایت حرفه ای و تغییرات مثبت در سبک زندگی، می توان به بهبودهای قابل توجهی در سلامت جسمی و روانی دست یافت. هر فرد ممکن است تجربه ای متفاوت داشته باشد، بنابراین مهم است که برنامه ای متناسب با نیازهای خاص خود ایجاد کنید. حتما برای ترک الکل فردی را در کنار خود داشته باشید و حتما با تراپیست خود مشورت کنید.

پیشنهاد میکنیم این تست سلامت روان را حتما بزنید: تست جهانی MMPI

علائم دلیریوم ترمنس

تعدادی از علائم خطرناک مرتبط با DT وجود دارد که از ناراحت کننده تا تهدید کننده زندگی متغیر است. برخی از علائم کمتر تهدید کننده عبارتند از:

• هیجان یا ترس
• انفجارهای انرژی
• حساسیت به نور، صدا و لمس
• خواب آلودگی
• خستگی

در کنار اینها، تعدادی از مشکلات ترسناک و حتی تهدید کننده زندگی وجود دارد که می تواند رخ دهد، از جمله:

• دلیریوم یا گیجی شدید
• توهمات بینایی و شنوایی
• تهوع و استفراغ
• درد قفسه سینه
• تب
• تغییرات در عملکرد ذهنی

تشنج تونیک - کلونیک در دلیریوم ترمنس

تشنج یک مشکل بسیار بزرگ است که مخصوصاً برای افرادی که با ترک الکل و دلیریوم ترمنس سروکار دارند، رخ میدهد. شایع ترین تشنج، تشنج تونیک - کلونیک ژنرالیزه است. این نوع تشنج کل بدن را تحت تاثیر قرار میدهد و میتواند منجر به مسائلی مانند توهم و سرگیجه شود. یکی دیگر از مشکلات رایج مرتبط با این شکل از تشنج، انقباضات شدید عضلانی و از دست دادن هوشیاری است. نکته قابل توجه این است که تشنج همچنین یکی از علائم مسمومیت با الکل است. معمولاً به دنبال یک دوره افراط در مصرف الکل و ممکن است دلیریوم ترمنس نباشد. صرف نظر از این، اگر فردی تشنج داشته باشد، مداخله روانپزشکی ضروری است.

جدول زمانی و مراحل دلیریوم ترمنس

برای افرادی که با DT سروکار دارند، علائم معمولاً 2 تا 4 روز پس از آخرین نوشیدنی شروع می شود. اما میتواند حتی 7 تا 10 روز پس از آن نیز رخ دهد. سه مرحله علائم ترک برای DT در نظر گرفته میشود که لزوما همه افراد آن را تجربه نمی کنند.

• مرحله 1 - علائم ترک خفیف - این مرحله اول ترک الکل اغلب 8 تا 24 ساعت پس از آخرین نوشیدنی فرد رخ می دهد و با علائمی مانند بی خوابی، سردرد و افزایش اضطراب مشخص می شود.
• مرحله 2 - علائم ترک متوسط - مرحله دوم حدود 48 تا 72 ساعت پس از آخرین نوشیدنی فرد شروع می شود و با تعریق، حالت تهوع و افزایش فشار خون مشخص می شود.
• مرحله 3 - مرحله تشنج ترک الکل - موارد شدید ترک الکل 2 تا 4 روز پس از آخرین نوشیدنی منجر به مرحله سوم، تشنج الکلی و دلیریوم ترمنس می شود. این علائم می تواند تا 5 روز ادامه داشته باشد و شامل از دست دادن هوشیاری، انقباضات شدید عضلانی و حتی کما باشد.

درمان برای دلیریوم ترمنس

در گذشته، ترک الکل و DT یک بیماری روانپزشکی در نظر گرفته میشد و با روشهایی مانند جلیقه های تنگ، اتاق های پرشده و محدودیتهای قفل دار درمان میشد. خوشبختانه این مورد دیگر نیست زیرا پیشرفت های علم روانشناسی و روانپزشکی انجام شده است و مشکل به خوبی درک شده است. وقتی صحبت از درمان DT میشود، اهداف اولیه عبارتند از کنترل تحریک، کاهش خطر تشنج، کاهش مرگ و میر. اغلب اوقات برای کمک به درمان ترک الکل و DT، بیماران به داروهای خاصی دسترسی خواهند داشت که می توانند کمک کنند. بعنوان مثال بنزودیازپینها بویژه لورازپام، دیازپام و دپاکین البته در صورت تجویز روانپزشک. یک داروی رایج برای کمک به مبارزه با برخی علائم ترک و تشنج هستند.

چگونه از دلیریوم ترمنس جلوگیری کنیم؟

برای جلوگیری از دلیریوم ترمنس، بیماران باید به محض اینکه تصمیم گرفتند نوشیدن الکل را ترک کنند. به دنبال گرفتن کمک از یک متخصص رواندرمانی در یک مرکز ترک اعتیاد باشند نه یک مرکز مشاوره.

• در گام اول: ورود به یک مرکز ترک اعتیاد و سم زدایی و روانپزشکی معتبر که می تواند به شما اطمینان دهد که تیمی از متخصصان به پیشگیری از DT کمک می کنند یا به شما در مقابله با علائم ترک کمک می کنند می تواند به شما روحیه بسیار زیادی دهد.
• در گام دوم: هنگامی که بدن شما اساساً الکل را از سیستم خود پاک کرد، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که برای دریافت کمک حرفه ای برای این موضوع به یک مرکز روان درمانی بروید. به طور کلی، ترک الکل، و به طور خاص جلوگیری از بازگشت و لغزش همراه با تراپی امکان پذیر است.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان با مشکلات مربوط به سوء مصرف الکل یا اعتیاد به الکل دست و پنجه نرم می کنید، امکانات حرفه ای درمان اعتیاد برای کمک به شما برای غلبه بر این مشکلات وجود دارد.

دلیریوم ترمنس چگونه تشخیص داده می شود؟

DT ها را می توان به طور کلی تنها بر اساس علائم تعیین کرد، اما ممکن است مدتی طول بکشد تا تشخیص داده شود زیرا اغلب دارای بیماری های همراه است.ممکن است با مسائل پزشکی مشابهی مانند هپاتیت الکلی، ناهنجاری های الکترولیتی، یا پانکراتیت اشتباه گرفته شود که هر کدام دارای علائم مشابهی با DT هستند.

هنگامی که اولین علائم ظاهر شد، باید به دنبال کمک پزشکی باشید. این علائم معمولاً گیجی، اضطراب و ناراحتی ذهنی یا جسمی هستند. سپس این علائم بسیار سریع با علائم شدیدتری مانند توهم، لرزش بدون علت شناخته شده و تنفس غیرمعمول یا ضربان قلب دنبال می شوند. فشار خون بالا چیزی است که نشان دهنده وجود DT است. تشخیص زودهنگام احتمال بیماری یا آسیب شدید ناشی از DTs یا یکی از عوارض مرتبط با آن را کاهش می دهد. اگر موارد قبلی دلیریوم ترمنس را در سابقه پزشکی خود داشته اید، آگاه کردن فوری پزشک از این موضوع حیاتی خواهد بود زیرا شدت DTs با هر مورد افزایش می یابد.

معیارهای DSM-5 برای تشخیص دلیریوم ترمنس:

راهنمای تشخیصی و آماری پزشکی اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، از معیارهای زیر برای تعیین اینکه آیا فردی از دلیریوم ترمنس رنج می برد، استفاده می کند:

• حداقل دو مورد از علائم زیر:
• بیش فعالی اتونومیک
• لرزش دست
• بیخوابی
• حالت تهوع یا استفراغ
• توهمات گذرا
• تحریک روانی حرکتی
• اضطراب
• تشنج تونیک-کلونیک عمومی
• کاهش توجه و آگاهی
• اختلال در حافظه، زبان، توانایی دیداری فضایی، جهت گیری یا ادراک
• شواهدی از اختلال عصبی شناختی یا کما وجود نداشته باشد

عوامل خطر مرتبط با دلیریوم ترمنس

عوامل خطر متعددی بر روی اینکه آیا فردی از DTs رنج می برد و تا چه اندازه تاثیر می گذارد، یافت شده است. که شامل موارد زیر هستند.

• سابقه علائم شدید ترک
• موارد قبلی دلیریوم ترمنس
• مسائل پزشکی فراگیر مرتبط با الکل
• اعتیاد طولانی مدت به الکل
• موارد متعدد تلاش برای هوشیار شدن
• سابقه اعتیاد به الکل و مواد مخدر
• افراد مسن تری که DT را تجربه می کنند، علائم بدتری دارند
• سابقه اعضای خانواده که تجربه DT را داشتند
• سابقه تشنج
• بیماری های جسمی حاد (مانند عفونتها و غیره)

دلیریوم چقدر طول میکشد؟

دلیریوم یک اختلال حاد و معمولاً گذرا در وضعیت ذهنی است که با تغییرات ناگهانی در توجه و آگاهی، همراه با اختلال در تفکر، ادراک و حافظه، مشخص می شود. مدت زمان دلیریوم می تواند متغیر باشد و به عوامل مختلفی بستگی دارد.

مدت زمان دلیریوم

1. حاد و کوتاه مدت: دلیریوم معمولاً چند ساعت تا چند روز طول می کشد. در بسیاری از موارد، با تشخیص و درمان به موقع، دلیریوم می تواند در عرض چند روز بهبود یابد.
2. طولانی تر: در برخی موارد، به ویژه در افرادی که دارای شرایط پزشکی جدی یا متعدد هستند، دلیریوم ممکن است برای چند هفته یا حتی بیشتر طول بکشد.
3. مداوم و مزمن: اگر علت زمینه ای دلیریوم به درستی مدیریت نشود یا فرد دارای مشکلات جدی مغزی مانند دمانس باشد، دلیریوم می تواند به مدت طولانی تری ادامه یابد یا به دلیریوم مداوم تبدیل شود.

عوامل مؤثر بر مدت زمان دلیریوم

• علت زمینه ای: علت زمینه ای دلیریوم نقش مهمی در مدت زمان آن دارد. برای مثال، دلیریوم ناشی از عفونت یا عدم تعادل الکترولیتی ممکن است با درمان مناسب سریع تر بهبود یابد.
• سلامت عمومی بیمار: وضعیت سلامت عمومی و توانایی بدن برای پاسخ به درمان ها می تواند بر مدت زمان دلیریوم تأثیر بگذارد. افراد مسن تر یا کسانی که دارای مشکلات سلامتی جدی هستند ممکن است دلیریوم طولانی تری را تجربه کنند.
• درمان به موقع: تشخیص و درمان به موقع می تواند به کوتاه شدن مدت زمان دلیریوم کمک کند. مراقبت های مناسب پزشکی و مدیریت علل زمینه ای بسیار مهم هستند.

مدیریت و درمان دلیریوم

مدیریت دلیریوم شامل شناسایی و درمان علل زمینه ای، همراه با ارائه حمایت های لازم برای بهبود وضعیت ذهنی بیمار است.

برخی از اقدامات شامل موارد زیر هستند:

• درمان علل زمینه ای: مانند درمان عفونت ها، تنظیم داروها، تصحیح عدم تعادل الکترولیتی، و مدیریت مشکلات حاد پزشکی.
• مراقبت های حمایتی: ارائه یک محیط آرام و راحت، حفظ هیدراتاسیون و تغذیه مناسب، و اطمینان از خواب کافی.
• مدیریت علائم: در برخی موارد، داروهای ضد روان پریشی ممکن است برای مدیریت علائم شدید دلیریوم استفاده شوند.

نتیجه گیری

مدت زمان دلیریوم می تواند از چند ساعت تا چند هفته یا بیشتر متغیر باشد و به عواملی مانند علت زمینه ای، سلامت عمومی بیمار، و زمان شروع درمان بستگی دارد. تشخیص و درمان به موقع می تواند به بهبود سریع تر و کاهش مدت زمان دلیریوم کمک کند.

پیشنهاد می کنم این مقاله را بخوانید: 15 نکته برای فراموش کردن گذشته

مفهوم بیماری الکلیسم چیست؟

الکلیسم یا اعتیاد به الکل، یک بیماری مزمن و اغلب پیش رونده است که با نیاز شدید و غیرقابل کنترل به مصرف الکل همراه است. این بیماری بر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی فرد تاثیر می گذارد و می تواند به مشکلات جدی در زندگی روزمره منجر شود.

تعریف و ویژگی ها

• نیاز شدید به الکل: افراد مبتلا به الکلیسم تمایل شدیدی به مصرف الکل دارند و نمی توانند مصرف آن را کنترل کنند.
• تحمل و وابستگی: با گذشت زمان، بدن به مصرف الکل عادت می کند و فرد نیاز به مصرف مقادیر بیشتری از الکل دارد تا به همان اثرات دست یابد (تحمل). علاوه بر این، در صورت قطع یا کاهش مصرف الکل، فرد دچار علائم ترک می شود (وابستگی).
• استفاده مداوم با وجود مشکلات: افراد مبتلا به الکلیسم با وجود آگاهی از مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی ناشی از مصرف الکل، همچنان به مصرف آن ادامه می دهند.

علائم و نشانه ها وابستگی به الکل

• مصرف بیش از حد: مصرف مقدار زیادی الکل در دوره های زمانی کوتاه.
• ناتوانی در کنترل مصرف: تلاش های ناموفق برای کاهش یا قطع مصرف الکل.
• وقت و انرژی صرف الکل: صرف زمان و انرژی زیادی برای تهیه، مصرف یا بهبودی از اثرات الکل.
• کاهش فعالیت های اجتماعی و حرفه ای: کنار گذاشتن فعالیت های اجتماعی، کاری یا تفریحی به دلیل مصرف الکل.
• استمرار مصرف با وجود مشکلات: ادامه مصرف الکل با وجود مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی ناشی از آن.

علل و عوامل خطر در الکلیسم

1. ژنتیک: عوامل ژنتیکی می توانند نقش مهمی در اعتیاد به الکل داشته باشند. داشتن سابقه خانوادگی اعتیاد به الکل، خطر ابتلا را افزایش می دهد.
2. محیط: عواملی مانند دسترسی آسان به الکل، فشارهای اجتماعی، و تجربه های استرس زا می توانند به اعتیاد به الکل کمک کنند.
3. عوامل روانی: مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، یا اختلالات شخصیت می توانند خطر اعتیاد به الکل را افزایش دهند.

عواقب و مشکلات مرتبط با ترک الکل

• مشکلات جسمی: مصرف مزمن الکل می تواند به مشکلات جدی مانند بیماری های کبد (سیروز کبدی)، بیماری های قلبی، پانکراتیت، و اختلالات گوارشی منجر شود.
• مشکلات روانی: الکلیسم می تواند به مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، و اختلالات خواب منجر شود.
• مشکلات اجتماعی: مصرف الکل می تواند به مشکلات اجتماعی مانند از دست دادن شغل، مشکلات خانوادگی، و مشکلات قانونی منجر شود.
• درمان ترک الکل: درمان اعتیاد به الکل معمولاً با قطع مصرف الکل شروع می شود که ممکن است نیاز به نظارت پزشکی برای مدیریت علائم ترک داشته باشد.
• مشاوره و روان درمانی: مشاوره فردی، گروهی، و خانواده درمانی می تواند به فرد کمک کند تا راه های سالم تری برای مقابله با استرس و مشکلات پیدا کند.
• دارودرمانی: برخی داروها می توانند به کاهش اشتیاق به الکل و جلوگیری از بازگشت به مصرف کمک کنند.
• برنامه های توانبخشی: برنامه های توانبخشی کوتاه مدت و بلندمدت می توانند به فرد کمک کنند تا به زندگی بدون الکل عادت کند.

منبع: thehopehouse.com