درمان زنان هیستریونیک یا شخصیت نمایشی

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (Histrionic personality disorder) در گروه B یا گروه دراماتیک اختلالات شخصیت قرار دارد. مردان و زنان هیستریونیک دارای احساسات شدید، ناپایدار و تصورات مخدوش از خود هستند. برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک، عزت نفس آنها به تایید دیگران بستگی دارد و از احساس واقعی خود ارزشمندی ناشی نمیشود. آنها تمایل زیادی برای جلب توجه دارند و اغلب برای جلب توجه، رفتاری دراماتیک یا نامناسب دارند. این اختلال معمولا در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آشکار میشود و در زنان شایعتر از مردان است. به همین علت در این مقاله قصد داریم تا به درمان زنان هیستریونیک بپردازیم.

پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین سلامت روان

اختلال شخصیت نمایشی چیست؟

اختلال شخصیت نمایشی (HPD) یک مشکل سلامت روان است که با احساسات شدید، ناپایدار و یک تصویر مخدوش از خود مشخص میشود. این اختلال اغلب شامل رفتار نمایشی و نادرست میشود. به عبارتی دیگر، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، تمایل زیادی برای جلب توجه دارند و اغلب برای جلب توجه رفتاری چشمگیر یا نامناسب دارند. افراد هیستریونیک اغلب متوجه نمیشوند که رفتار و طرز تفکر آنها ممکن است مشکل ساز باشد.

زنان مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی چه علائمی دارند؟

ویژگی اصلی اختلال شخصیت هیستریونیک نشان دادن احساسات و تمایلات جنسی بیش از حد و سطحی برای جلب توجه به خود است. در بسیاری از موارد، زنان مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک مهارت های اجتماعی خوبی دارند. با این حال، آنها تمایل دارند از این مهارت ها برای فریب دیگران استفاده کنند تا بتوانند در مرکز توجه قرار گیرند. زنان مبتلا به این اختلال همچنین ممکن است:

• وقتی در مرکز توجه نیستند، احساس افسردگی کنند.
• احساسات کم عمق و در حال تغییر سریع داشته باشند.
• نمایشی و از نظر احساسی بسیار بیانگر باشند، حتی تا حدی که دوستان و خانواده را در جمع شرمنده کنند.
• بیش از حد به ظاهر فیزیکی خود اهمیت میدهند.
• برای جلب توجه از لباس های رنگی روشن یا لباس های نامناسب استفاده میکنند.
• با بسیاری از افرادی که ملاقات میکنند، رفتار جنسی نامناسب دارند، حتی زمانی که آنها جذب نشده اند.
• رفتارهای اغواگرانه یا معاشقه نامناسب از خود نشان دهند.
• احساسات را به سرعت تغییر دهند.
• بسیار دراماتیک عمل کنند، گویی در مقابل تماشاچیان با احساسات و عبارات اغراق آمیز اجرا میکنند، اما به نظر میرسد فاقد صداقت باشد.
• به طور مداوم به دنبال اطمینان یا تایید هستند.
• نسبت به انتقاد یا عدم تایید بیش از حد حساس هستند.
• تحمل ناامیدی پایینی دارند و به راحتی از کارهای روتین خسته میشوند، اغلب کارها را بدون اتمام یا پرش از رویدادی به رویداد دیگر رها میکنند.
• قبل از عمل فکر نمیکنند.
• تصمیمات عجولانه میگیرند.
• خودمحور بوده و به ندرت نسبت به دیگران توجه نشان میدهند.
• در حفظ روابط مشکل دارند، اغلب در برخورد با دیگران سطحی به نظر میرسند.
• برای جلب توجه، تهدید یا اقدام به خودکشی میکنند.
• ساده لوح بوده و به راحتی تحت تاثیر دیگران، به ویژه از افرادی که آنها را تحسین میکنند، قرار میگیرند.
• به ارضای فوری نیاز دارند و خیلی راحت خسته یا ناامید میشوند.
• گفتاری سطحی و مبهم دارند.

درمان زنان مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی

درمان انتخابی اختلال شخصیت هیستریونیک روان درمانی است. روان درمانی حمایتی یک روش درمانی توصیه شده برای بیماران مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک است، زیرا این رویکرد تشویق کننده و آرام است. هدف روان درمانی حمایتی کاهش پریشانی عاطفی، بهبود عزت نفس و تقویت مهارت های مقابله ای بیمار، همگی از طریق گوش دادن دقیق و همدلانه است. این رویکرد همراه با دارودرمانی می تواند عالی عمل کند ولی متاسفانه این رویکرد روانشناختی درمان کننده قطعی نیست و باید یک رویکرد درمانی مانند طرحواره درمانی یا DBT در کنار آن باشد و درمان حمایتی در طول هفته ادامه پیدا کند.

بهترین روش درمانی: (1 جلسه درمان اصلی + 3 جلسه درمان حمایتی + دارو درمانی)

در ادامه به بهترین رویکردها برای اختلال شخصیت نمایشی می پردازیم.

بهترین رویکردهای روانشناختی برای درمان اختلال شخصیت نمایشی

برای درمان اختلال شخصیت نمایشی (Histrionic Personality Disorder یا HPD)، بهترین رویکردها معمولاً ترکیبی از تکنیک های روان درمانی هستند که به فرد کمک می کنند تا الگوهای رفتاری و هیجانی ناسازگار را شناسایی کرده و تغییر دهند. در ادامه به برخی از رویکردهای روان شناسی که معمولاً برای درمان HPD مؤثر هستند، اشاره می شود:

1. درمان شناختی-رفتاری (CBT)

CBT یکی از مؤثرترین رویکردها برای درمان اختلالات شخصیت از جمله HPD است. این روش بر شناسایی و تغییر افکار و رفتارهای منفی و ناسازگار تمرکز دارد.

تکنیک ها:

• شناسایی الگوهای فکری مخرب: کمک به فرد در شناسایی و تغییر افکار تحریف شده که منجر به رفتارهای جلب توجه کننده می شوند.
• مهارت های حل مسئله: آموزش تکنیک هایی برای مواجهه با مشکلات و چالش ها به شیوه های سازگارانه تر.
• آموزش مدیریت هیجانات: کمک به فرد در شناخت و مدیریت هیجانات خود به روش های سالم تر.

2. درمان مبتنی بر طرح واره (Schema Therapy)

این رویکرد ترکیبی از عناصر CBT، روان تحلیل گری و درمان های متمرکز بر هیجان است و به ویژه برای درمان اختلالات شخصیت مفید است.

تکنیک ها:

• شناسایی طرح واره های ناسازگار اولیه: کمک به فرد در شناسایی طرح واره های منفی که در دوران کودکی شکل گرفته اند و بر رفتارهای فعلی تأثیر می گذارند.
• تغییر طرح واره ها: استفاده از تکنیک های شناختی، رفتاری و تجربی برای تغییر طرح واره های ناسازگار.
• آموزش خود-دلسوزی: کمک به فرد در ایجاد نگرشی مثبت تر و دلسوزانه تر نسبت به خود.

3. درمان دیالکتیکی رفتاری (DBT)

DBT یک رویکرد مبتنی بر رفتار درمانی شناختی است که به ویژه برای افراد با مشکلات هیجانی شدید مفید است.

تکنیک ها:

• آموزش مهارت های بین فردی: بهبود مهارت های ارتباطی و مدیریت روابط بین فردی.
• مدیریت هیجانات: آموزش تکنیک هایی برای تنظیم هیجانات و کاهش تکانشگری.
• ذهن آگاهی: تقویت آگاهی و پذیرش لحظه حال بدون قضاوت.

4. درمان متمرکز بر هیجان (EFT)

EFT به بررسی و پردازش هیجانات ناخوشایند و شناسایی هیجانات اصلی می پردازد.

تکنیک ها:

• شناسایی و بیان هیجانات: کمک به فرد در شناسایی، بیان و پردازش هیجانات خود.
• ایجاد هیجانات سالم تر: تقویت هیجانات مثبت و سالم و کاهش تأثیر هیجانات منفی.

5. درمان مبتنی بر روان تحلیل گری (Psychodynamic Therapy)

این روش به بررسی ریشه های عمیق تر و ناخودآگاه رفتارها و هیجانات فرد می پردازد.

تکنیک ها:

• کاوش در گذشته: بررسی تجربیات کودکی و روابط اولیه که ممکن است بر رفتارهای فعلی تأثیر گذاشته باشند.
• آگاهی از الگوهای تکراری: کمک به فرد در شناسایی و درک الگوهای تکراری در روابط و رفتارها.
• پردازش تعارض های درونی: کمک به فرد در شناخت و حل تعارضات درونی که ممکن است منجر به رفتارهای نمایشی شوند.

6. درمان متمرکز بر پذیرش و تعهد (ACT)

ACT به افراد کمک می کند تا با هیجانات و افکار ناخوشایند به روشی پذیرا و بدون قضاوت مواجه شوند و بر ارزش های زندگی خود متمرکز شوند.

تکنیک ها:

• پذیرش: آموزش پذیرش هیجانات و افکار ناخوشایند به جای مبارزه با آنها.
• تعهد به عمل: شناسایی ارزش های شخصی و اقدام به رفتارهایی که با این ارزش ها همخوانی دارد.

نکات مهم در مورد درمان HPD:

• تداوم و پایبندی به درمان: تغییر الگوهای رفتاری و هیجانی ممکن است زمان بر باشد و نیاز به تداوم درمان دارد.
• پشتیبانی اجتماعی: حمایت خانواده و دوستان می تواند نقش مهمی در بهبود فرد داشته باشد.
• ترکیب درمانها: گاهی ترکیب چند رویکرد درمانی می تواند مؤثرتر از استفاده از یک روش به تنهایی باشد.

هر فرد با HPD نیازهای خاص خود را دارد و درمان باید به صورت فردی و بر اساس ارزیابی دقیق توسط متخصص روان درمانی تنظیم شود. مهم است که درمانگر و مراجع در مورد اهداف درمان و روش های مورد استفاده توافق داشته باشند تا درمان به بهترین نحو ممکن پیش رود.

دارو درمانی

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (Histrionic Personality Disorder یا HPD) بیشتر با الگوهای رفتاری جلب توجه و هیجانی همراه است. این اختلال به طور مستقیم با دارو درمان نمی شود، اما در مواردی که علائم و مشکلات دیگری مانند اضطراب، افسردگی، یا نوسانات خلقی وجود داشته باشد، داروها می توانند به کاهش این علائم کمک کنند. در ادامه به برخی از داروهایی که ممکن است در درمان این علائم مفید باشند، اشاره می کنیم:

1. داروهای ضدافسردگی

اگر فرد با HPD دچار افسردگی یا اضطراب شدید باشد، داروهای ضدافسردگی می توانند مفید باشند:

مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRIs): مانند فلوکستین (پروزاک)، سرترالین (زولوفت)، سیتالوپرام (سلکسا) و اسیتالوپرام (لکساپرو).

مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین و سروتونین (SNRIs): مانند ونلافاکسین (افکسور) و دولوکستین (سیمبالتا).

2. داروهای ضداضطراب

برای کاهش علائم اضطراب و تحریک پذیری:

بنزودیازپین ها: مانند دیازپام (والیوم)، لورازپام (آتیوان) و کلونازپام (کلونوپین). این داروها باید با احتیاط و برای مدت کوتاه استفاده شوند، زیرا ممکن است اعتیادآور باشند.

داروهای ضداضطراب غیربنزودیازپینی: مانند بوسپیرون (بوسپار).

3. داروهای تثبیت کننده خلق و خو

این داروها ممکن است در صورت وجود نوسانات خلقی شدید و رفتارهای تکانشی مفید باشند:

لیتیوم: برای تثبیت خلق و کاهش رفتارهای تکانشی.

داروهای ضدتشنج: مانند کاربامازپین (تگرتول) و والپروات (دپاکین یا رهاکین).

4. داروهای ضدروان پریشی

در صورت وجود علائم شدید و یا همزمانی با دیگر اختلالات روان پریشی:

داروهای ضدروان پریشی نسل دوم (آتیپیک): مانند ریسپریدون (ریسپردال)، اولانزاپین (زایپریکسا) و کوئتیاپین (سروکوئل).

نکات مهم در مورد درمان دارویی HPD:

مشاوره با متخصص روان پزشکی: همه داروها باید تحت نظارت یک پزشک متخصص روان پزشکی تجویز و مصرف شوند.

ترکیب با روان درمانی: روان درمانی، به ویژه درمان شناختی-رفتاری (CBT) یا (DBT)، نقش مهمی در درمان اختلال شخصیت نمایشی دارد و باید در کنار دارودرمانی مورد استفاده قرار گیرد.

پایش منظم: پایش منظم و ارزیابی دوره ای برای بررسی اثربخشی داروها و مدیریت عوارض جانبی ضروری است.

مدیریت انتظارات: داروها به طور مستقیم اختلال شخصیت نمایشی را درمان نمی کنند، اما می توانند به مدیریت علائم مرتبط کمک کنند و کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشند.

توجه داشته باشید که هر فردی با HPD نیازهای خاص خود را دارد و درمان باید به صورت فردی و بر اساس ارزیابی دقیق توسط متخصص روان پزشکی تنظیم شود.

تازه ها در مورد اختلال شخصیت نمایشی

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (Histrionic Personality Disorder) یکی از اختلالات شخصیت دسته بندی شده در DSM-5 (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) است. این اختلال با ویژگی های خاصی همراه است که شامل رفتارهای جلب توجه کننده و نیاز مفرط به تأیید و توجه دیگران است.

19 نشانه اختلال هیستریونیک در سال 2023 عبارتند از:

1. رفتارهای جلب توجه کننده: افراد با این اختلال اغلب به دنبال جلب توجه و تأیید دیگران هستند و ممکن است رفتارهای نمایشی و اغراق آمیز داشته باشند.
2. تغییرات سریع هیجانی: این افراد معمولاً احساسات خود را سریع و به شدت تغییر می دهند و هیجانات سطحی دارند.
3. ظاهری اغواگرانه و جنسی: ممکن است به شکلی اغواگرانه لباس بپوشند یا رفتار کنند تا توجه جنسی دیگران را به خود جلب کنند.
4. صحبت های مبهم و کلیشه ای: معمولاً صحبت هایشان سطحی و فاقد جزئیات عمیق است.
5. خودمحوری و خودبینی: این افراد تمایل دارند که خود را در مرکز توجه دیگران قرار دهند و نیاز دارند که همواره مورد تأیید و تحسین قرار گیرند.
6. نقص در روابط عمیق: معمولاً روابط عاطفی و دوستانه شان سطحی و ناپایدار است، زیرا بیشتر به دنبال جلب توجه هستند تا ایجاد ارتباطات عمیق و معنادار.
7. تأثیرپذیری از دیگران: به راحتی تحت تأثیر افراد و شرایط قرار می گیرند و به دنبال تأیید از دیگران هستند.
8. نمایش احساسات اغراق آمیز: احساسات و هیجانات خود را به شکلی اغراق آمیز و نمایشی بیان می کنند.
9. نقش بازی کردن در تعاملات اجتماعی: این افراد ممکن است به طور مکرر نقش های مختلفی را در تعاملات اجتماعی خود بازی کنند تا توجه و تأیید دیگران را جلب کنند.
10. خودافشاگری بی پروا: به طور مکرر درباره جزئیات زندگی شخصی خود صحبت می کنند، حتی زمانی که نامناسب یا غیرضروری است.
11. استفاده از ظاهر فیزیکی برای جلب توجه: علاوه بر لباس های اغواگرانه، ممکن است از آرایش غلیظ یا جواهرات زیاد استفاده کنند تا توجه بیشتری جلب کنند.
12. عدم تحمل انتقاد: این افراد بسیار حساس به انتقاد هستند و ممکن است به شکلی تهاجمی یا اغراق آمیز به آن واکنش نشان دهند.
13. نیاز مداوم به تأیید و تحسین: به طور مداوم به دنبال تأیید و تحسین دیگران هستند و اگر آن را دریافت نکنند، ممکن است احساس بی ارزشی کنند.
14. وابستگی عاطفی زیاد: این افراد معمولاً وابستگی زیادی به دیگران دارند و به سختی می توانند به تنهایی زندگی کنند یا تصمیم گیری کنند.
15. تمایل به تفسیر نادرست روابط: ممکن است روابط خود را صمیمی تر از آنچه واقعاً هستند تفسیر کنند، مثلاً فکر کنند که یک رابطه دوستانه ساده یک رابطه عاطفی عمیق است.
16. تکیه بر احساسات بیش از منطق: تصمیم گیری ها و واکنش های این افراد بیشتر بر اساس احساسات فوری و هیجانات شدید است تا منطق و تفکر عمیق.
17. نیاز به جذاب بودن: به طور مداوم تلاش می کنند تا در نظر دیگران جذاب و دلپذیر به نظر بیایند.
18. رفتار نمایشی و پرشور: ممکن است در موقعیت های اجتماعی به شکلی نمایشی و پرشور عمل کنند تا توجه بیشتری جلب کنند.
19. رفتارهای خودمحورانه و خودبینانه: این افراد ممکن است بیش از حد به خود و نیازهای خود متمرکز باشند و کمتر به نیازها و احساسات دیگران توجه کنند.

خطرات ازدواج با شخصیت نمایشی (هیستریونیک)

ازدواج با فردی که دارای اختلال شخصیت نمایشی (هیستریونیک) است، می تواند چالش ها و خطرات جدی به همراه داشته باشد. این اختلال بر رفتار، تعاملات و پویایی های روابط تأثیر می گذارد و می تواند به مشکلاتی در زندگی زناشویی منجر شود. در زیر به برخی از خطرات و چالش های اصلی که ممکن است در چنین ازدواجی بروز کند، اشاره کرده ام:

1. نیاز مداوم به توجه و تأیید

افراد با اختلال شخصیت نمایشی به طور مداوم به توجه و تأیید دیگران نیاز دارند. این نیاز ممکن است باعث شود که همسرشان احساس کند که نمی تواند هرگز نیازهای عاطفی او را به طور کامل برآورده کند. این وضعیت می تواند به احساس ناامیدی و خستگی منجر شود.

مثال: همسر ممکن است احساس کند که همیشه باید برای جلب توجه فرد با این اختلال تلاش کند، که می تواند به فرسودگی عاطفی منجر شود. توجه داشته باشید که در زندگی عاطفی هم مرد و هم زن نیاز به توجه و همدلی دارند ولی افراد دارای اختلال شخصیت نمایشی بیراه نگفته ایم اگر بگوییم که 99% توجه را برای خودشان می خواهند.

2. روابط سطحی و ناپایدار

افراد با این اختلال تمایل به ایجاد روابط سطحی و ناپایدار دارند. این ویژگی می تواند باعث شود که روابط زناشویی از عمق و استحکام کافی برخوردار نباشد و به مشکلات جدی در ارتباطات عاطفی بینجامد.

مثال: ممکن است فرد با اختلال از ایجاد ارتباطات عمیق و معنادار عاجز باشد، که می تواند باعث احساس تنهایی و انزوای همسرش شود.

3. رفتارهای اغواگرانه

افراد با اختلال شخصیت نمایشی ممکن است به طور اغواگرانه رفتار کنند تا توجه دیگران را جلب کنند. این رفتارها می تواند باعث ایجاد حسادت و بی اعتمادی در رابطه زناشویی شود.

مثال: همسر شما ممکن است در یک مهمانی به صورت کاملا ناخودآگاه دست به رفتارهای اغواگرایانه بزند که واقعا دست خودش نیست و همین موضوع می تواند باعث ایجاد یک فکر در مرد یا زن مورد نظر او قرار بگیرد در این صورت امکان دارد فرد مقابل بخواهد با این روش به همسر شما نزدیک شود و باعث مشکلات در اعتماد، امنیت و حتی خیانت در رابطه شود. هر چند که بیشتر این افراد فقط در آن زمان دوست دارند این کار را انجام دهند و معمولا ارتباط به سمت رابطه جنسی یا دوستی نمی رود. ولی اگر همسر یک فرد خسته شده باشد و رابطه به سمت طلاق عاطفی رفته باشد هر موضوعی دیگر قابل پیش بینی است.

4. نوسانات هیجانی شدید

این افراد ممکن است نوسانات هیجانی شدیدی را تجربه کنند که می تواند به ثبات عاطفی رابطه آسیب برساند. ناتوانی در مدیریت هیجانات می تواند باعث تنش ها و درگیری های مکرر در زندگی زناشویی شود.

مثال: فرد ممکن است به سرعت از حالت خوشحالی به حالت عصبانیت یا ناراحتی تغییر حالت دهد، که می تواند باعث سردرگمی و ناراحتی شما شود. شاید بعد از کلی کار در هفته یک جمعه راحت هم نداشته باشید. همه چیز مانند گردباد می شود.

5. تأثیرپذیری از دیگران

افراد با این اختلال به راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می گیرند. این وضعیت می تواند باعث شود که تصمیمات و رفتارهای آنها ناپایدار و غیرقابل پیش بینی باشد، که به ثبات رابطه لطمه می زند.

مثال: ممکن است فرد با این اختلال به نظرات و توصیه های دوستان و آشنایان بیش از حد وابسته باشد و این می تواند باعث تنش در تصمیم گیری های مشترک شود. حتی چشم و هم چشمی مثلا برای تعطیلات عید شما ممکن است تصمیم به مسافرت داخلی داشته باشید ولی همسر شما باحبر می شود که دوستش قرار است خارج از کشور برود. حالا این موضوع و تغییر برنامه برای شما کابوس می شود.

6. تمرکز بیش از حد بر ظاهر

توجه و تمرکز زیاد بر ظاهر فیزیکی و جذابیت جنسی می تواند به مشکلاتی در زمینه ارتباطات عاطفی و جنسی در رابطه زناشویی منجر شود.

مثال: همسر ممکن است احساس کند که فرد با اختلال بیش از حد به ظاهر خود و جلب توجه دیگران اهمیت می دهد، که می تواند باعث احساس عدم کفایت و نارضایتی در همسر شود.

7. کمبود همدلی و درک عاطفی

افراد با اختلال شخصیت نمایشی ممکن است نتوانند به خوبی احساسات و نیازهای همسرشان را درک کنند. این کمبود همدلی می تواند باعث بروز مشکلات ارتباطی و عدم رضایت در رابطه شود.

مثال: در مواقعی که همسر نیاز به حمایت عاطفی دارد، فرد با اختلال شخصیت نمایشیممکن است نتواند به خوبی همدلی نشان دهد، که می تواند به احساس تنهایی و ناامیدی منجر شود.

پیشنهادات برای مدیریت این چالش ها:

• مراجعه به زوج درمانگر: مشاوره با یک متخصص روان شناسی یا مشاور خانواده می تواند به هر دو طرف کمک کند تا راهکارهای مؤثری برای مدیریت چالش ها پیدا کنند. که بعد از آن نیاز به تراپی فردی جداگانه برای هر دو نفر الزامی است.
• ارتباط باز و صادقانه: ایجاد فضای باز و صادقانه برای گفتگو درباره نیازها و احساسات هر دو طرف می تواند به بهبود روابط کمک کند.
• تقویت مهارت های همدلی: تلاش برای درک و همدلی با احساسات و نیازهای همسر می تواند به تقویت ارتباطات عاطفی کمک کند.
• آموزش مدیریت هیجانات: یادگیری تکنیک های مدیریت هیجانات می تواند به فرد با اختلال کمک کند تا نوسانات هیجانی خود را کنترل کند.
• با توجه به چالش ها و خطرات موجود، مهم است که هر دو طرف به طور فعال برای بهبود رابطه تلاش کنند و از حمایت های حرفه ای بهره مند شوند.

وقتی زن هیستریونیک را نادیده میگیرید چه اتفاقی می افتد؟

نادیده گرفتن یک زن هیستریونیک بدترین کاری است که میتوانید با آنها انجام دهید. با انجام این کار، آنها را از برآورده کردن یک نیاز اصلی باز میدارید. اگر آنها به شما احترام بگذارند و به توجه شما اهمیت دهند، وقتی آنها را نادیده بگیرید ناراحت میشوند. آنها نمایشی بودن خود را تقویت میکنند و رفتارهای نمایشی بیشتری را برای جلب توجه شما انجام میدهند. اگر به شما احترام نگذارند، به نوعی سعی میکنند از شما انتقام بگیرند. آنها شما را نادیده میگیرند یا شایعات بد در مورد شما منتشر میکنند. اگر دوست شما یا یکی از اعضای خانواده تان هیستریونیک است، نادیده گرفتن آنها میتواند راه خوبی برای مقابله با آنها باشد. میتواند به آنها بیاموزد که درگیر شدن در یک نمایش، به آنها در رسیدن به هدفشان برای جلب توجه کمکی نمیکند.

در نتیجه، رفتارهای جلب توجه خود را کاهش خواهند داد. زمانی که شما از پاداش دادن به رفتارهای نامناسب آنها دست بردارید، آنها مجبور خواهند شد به گونه ای مناسب تر به شما نزدیک شوند. برعکس، درگیر شدن با فرد مبتلا، به فرد او می آموزد که نمایشی بودن کارساز است.

دوست دختر هیستریونیک

دختر مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی اعصاب دوست پسرش را به هم میریزد زیرا او با همه رفتاری بسیار صمیمانه دارد. او این کار را صرفا برای جلب توجه انجام میدهد، نه برای جذاب به نظر رسیدن. به نظر میرسد که او مشتاق توجه همه کسانی است که ملاقات میکند. زبان بدن و لحن صدای او عشوه گر میشود. او داستانها را اغراق میکند و دروغ میگوید تا قصه گوی اصلی هر گفتگوی گروهی باشد. زمانی که توقعاتش نقض میشود، ناراحت میشود یا قشقرقی را در ملا عام ایجاد میکند.

همسر هیستریونیک

یک همسر مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی دوست دارد که بر سر دلایل جزئی وارد بحث شود. شوهر و سایر اعضای خانواده نمیدانند چگونه یا چرا چیزهای کوچک او را بسیار آزار میدهد. در حقیقت هم اینطور نیست که چیزهای کوچک واقعا او را خیلی آزار دهند؛ او از این طریق به دنبال کسب توجه است. این راهی است که او احساس مهم بودن و دیده شدن کند. او همچنین در هر چیز کوچکی بیش از حد دخالت میکند تا درامی غیرضروری ایجاد کند.

زن مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک چگونه رفتار میکند؟

برای جلب توجه، زنان هیستریونیک از رفتارهایی استفاده میکند که عبارتند از:

• از نظر اجتماعی نامناسب
• بیش از حد احساسی
• تحریک آمیز
• ناپسند
• معاشقه

آنها میدانند چگونه دیگران را به خود جذب کنند. اما این ناخودآگاه است. آنها هدفی برای جلب توجه و سپس اجرای برنامه های خود تعیین نمیکنند. معمولا برخی نیازهای ناخودآگاه وجود دارد که رفتار آنها را هدایت کند، مانند: عدم توجه کافی در دوران کودکی یا دریافت بیش از حد آن.

منابع: clevelandclinic.org و ncbi.nlm.nih.gov و webmd.com و psychmechanics.com