انواع بیماری های روانی و راه های درمان آنها

اختلالات روانی یا بیماری های روانی شرایطی هستند که بر تفکر، احساس، خلق و خو و رفتار شما تأثیر می گذارند. آنها ممکن است گاه به گاه یا طولانی مدت (مزمن) باشند. آنها میتوانند بر توانایی شما در ارتباط با دیگران و عملکرد هر روز تأثیر بگذارند. چه چیزی باعث اختلالات روانی میشود؟ هیچ دلیل واحدی برای ابتلا به بیماری های روانی در بین روانشناسان و روانپزشکان وجود ندارد. تعدادی از عوامل می توانند در خطر ابتلا به بیماری روانی نقش داشته باشند، مانند:

• ژن ها
• سابقه خانوادگی
• تجربیات زندگی
• استرس
• سابقه سوء استفاده بخصوص اگر در دوران کودکی اتفاق بیفتد
• عوامل بیولوژیکی مانند عدم تعادل شیمیایی در مغز
• یک آسیب مغزی تروماتیک
• قرار گرفتن مادر در معرض ویروسها یا مواد شیمیایی سمی در دوران بارداری
• استفاده از الکل یا مواد مخدر تفریحی
• داشتن یک بیماری جدی پزشکی مانند سرطان، داشتن دوستان کم و احساس تنهایی یا انزوا.

بیماری های روانی ناشی از نقص شخصیت نیست. آنها هیچ ربطی به تنبلی یا ضعیف بودن ندارند.

انواع رایج بیماری های روانی

اختلالات اضطرابی

افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به اشیاء یا موقعیت های خاص با ترس و وحشت و همچنین با علائم فیزیکی اضطراب یا وحشت، مانند ضربان قلب سریع و تعریق پاسخ می دهند.اگر پاسخ فرد برای موقعیت مناسب نباشد، اگر فرد نتواند پاسخ را کنترل کند، یا اگر اضطراب در عملکرد طبیعی اختلال ایجاد کند نیاز به حضور در مزکط مشاوره اضطراب را دارد. در نظر داشته باشید تمامی موارد ذکر شده فوق اختلال اضطراب تشخیص داده می شود. اختلالات اضطرابی شامل؛

• اختلال اضطراب فراگیر
• اختلال هراس
• اختلال اضطراب اجتماعی
• فوبیاهای خاص

اختلالات خلقی

این اختلالات که اختلالات عاطفی نیز نامیده میشوند، شامل احساس غم و اندوه مداوم یا دوره هایی از احساس شادی بیش از حد یا نوسانات از شادی شدید به غم و اندوه شدید است. شایع ترین اختلالات خلقی عبارتند از افسردگی، اختلال دوقطبی و اختلال سیکلوتایمیک.

پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین میزان اضطراب

اختلالات روان پریشی

اختلالات روان پریشی شامل آگاهی و تفکر تحریف شده است. از رایج ترین علائم اختلالات روان پریشی توهم، تجربه تصاویر یا صداهایی که واقعی نیستند، مانند شنیدن صداها و هذیان، که باورهای ثابت نادرستی هستند که فرد بیمار علیرغم شواهدی که در اختیار دارد، آنها را درست می پذیرد. اسکیزوفرنی نمونه ای از یک اختلال روانپریشی است.

اختلالات خوردن

اختلالات خوردن شامل احساسات، نگرش ها و رفتارهای شدید نسبت به وزن خود و غذای مصرفی میشود. بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری شایع ترین اختلالات خوردن هستند.

اختلالات کنترل تکانه و اختلالات اعتیاد

افراد مبتلا به اختلالات کنترل تکانه قادر به مقاومت در برابر انگیزه ها یا تکانه ها برای انجام اعمالی نیستند که می تواند برای خود یا دیگران مضر باشد.پیرومانیا (آتش افروزی)، کلپتومانیا (دزدی) و اعتیاد به قمار اجباری نمونه هایی از اختلالات کنترل تکانه هستند. الکل و مواد مخدر از موارد رایج اعتیاد هستند.اغلب، افراد مبتلا به این اختلالات چنان با موضوعات اعتیاد خود درگیر می شوند که شروع به نادیده گرفتن مسئولیتها و روابط میکنند.

اختلالات شخصیت

افراد مبتلا به اختلالات شخصیت دارای ویژگی های شخصیتی افراطی و انعطاف ناپذیری هستند که برای فرد ناراحت کننده است و یا باعث ایجاد مشکلاتی در کار، مدرسه یا روابط اجتماعی می شود. علاوه بر این، الگوهای فکری و رفتاری فرد به طور قابل توجهی با انتظارات جامعه متفاوت است و آنقدر سفت و سخت است که در عملکرد طبیعی فرد اختلال ایجاد می کند.به عنوان مثال می توان به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلال شخصیت وسواسی-اجباری، اختلال شخصیت هیستریونیک، اختلال شخصیت اسکیزوئید و اختلال شخصیت پارانوئید اشاره کرد.

اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)

افراد مبتلا به OCD گرفتار افکار یا ترس های مداومی هستند که باعث می شود آنها مراسم یا روال خاصی را انجام دهند.افکار مزاحم را (وسواس) و تشریفات را (اجبار) می نامند. به عنوان مثال فردی با ترس بی دلیل از میکروب ها که دائماً دست های خود را می شویند.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

PTSD وضعیتی است که می تواند به دنبال یک رویداد آسیب زا و/یا وحشتناک مانند تجاوز جنسی یا فیزیکی، مرگ غیرمنتظره یکی از عزیزان یا یک فاجعه طبیعی ایجاد شود.افراد مبتلا بهPTSD اغلب افکار و خاطرات ترسناک و پایداری از رویداد دارند و از نظر احساسی بی حس می شوند.

سایر اختلالات روانی که کمتر رایج هستند

سندرم های پاسخ به استرس

سندرم های پاسخ به استرس که قبلاً اختلالات سازگاری نامیده می شد، زمانی رخ میدهند که فرد در پاسخ به یک رویداد یا موقعیت استرس زا، علائم عاطفی یا رفتاری را بروز می دهد.عوامل استرس زا ممکن است شامل بلایای طبیعی، مانند زلزله یا گردباد باشد.رویدادها یا بحران ها، مانند تصادف رانندگی یا تشخیص یک بیماری بزرگ؛یا مشکلات بین فردی، مانند طلاق، مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن شغل، یا مشکل سوء مصرف مواد. سندرم های پاسخ به استرس معمولاً در عرض سه ماه پس از رویداد یا موقعیت شروع می شوند و در عرض شش ماه پس از توقف یا حذف عامل استرس زا به پایان می رسند.

اختلالات تجزیه ای

افراد مبتلا به این اختلالات دچار اختلالات یا تغییرات شدید در حافظه، هوشیاری، هویت و آگاهی عمومی از خود و محیط اطرافشان می شوند.این اختلالات معمولاً با استرس طاقت فرسا همراه هستند که ممکن است نتیجه رویدادهای آسیب زا، حوادث یا بلایایی باشد که ممکن است توسط فرد تجربه یا شاهد باشد.اختلال هویت تجزیه ای که قبلاً اختلال شخصیت چندگانه یا «شخصیت شکافته» نامیده می شد و اختلال مسخ شخصیت نمونه هایی از اختلالات تجزیه ای هستند.

اختلالات ساختگی

اختلالات ساختگی شرایطی هستند که در آن فرد آگاهانه و عمداً علائم فیزیکی و/یا احساسی را ایجاد کرده یا از آنها شکایت می کند تا فرد را در نقش بیمار یا فردی که نیاز به کمک دارد قرار دهد.

اختلالات جنسی و جنسیتی

اینها شامل اختلالاتی است که بر میل، عملکرد و رفتار جنسی تأثیر می گذارد.اختلال عملکرد جنسی، اختلال هویت جنسی و پارافیلیا نمونه هایی از اختلالات جنسی و جنسیتی هستند.

اختلالات علائم جسمی

فرد مبتلا به یک اختلال علائم جسمی، که قبلا به عنوان اختلال روان تنی یا اختلال جسمی شناخته می شد، بدون توجه به اینکه آیا پزشک می تواند یک بیماری را پیدا کند یا نه، علائم جسمی یک بیماری یا درد را با سطح پریشانی بیش از حد و نامتناسب تجربه می کند.

اختلالات تیک

افراد مبتلا به اختلالات تیک صداهایی تولید می کنند یا حرکات بدن غیر هدفمند را نشان می دهند که تکراری، سریع، ناگهانی و/یا غیرقابل کنترل است.(صداهایی که به طور غیر ارادی تولید می شوند تیک صوتی نامیده می شوند.) سندرم تورت نمونه ای از اختلال تیک است.

سایر بیماری ها یا شرایط، از جمله مشکلات مختلف مرتبط با خواب و بسیاری از اشکال زوال عقل، از جمله بیماری آلزایمر، گاهی اوقات به عنوان بیماری های روانی طبقه بندی می شوند؛ زیرا مغز را درگیر می کنند.

درمان قطعی بیماری اعصاب و روان

درمان قطعی برای بسیاری از بیماری های اعصاب و روان به عوامل مختلفی بستگی دارد و ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. به طور کلی، درمان بیماری های اعصاب و روان معمولاً شامل ترکیبی از روش های مختلف است که عبارتند از:

• دارو درمانی: استفاده از داروهای روان پزشکی مانند ضد افسردگی ها، ضد اضطراب ها، تثبیت کننده های خلقی و ضد روان پریشی ها که توسط روان پزشک تجویز می شوند.
• روان درمانی: انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT)، یا درمان های موج سوم، درمان های بین فردی، روان تحلیلی و درمان های گروهی است. این روش ها به مراجع کمک می کنند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهند.
• درمان های جانبی: فعالیت های فیزیکی، مدیتیشن، یوگا و روش های دیگری که می توانند به کاهش استرس و بهبود حالت روانی کمک کنند.
• مدیریت سبک زندگی: تغذیه سالم، خواب کافی، فعالیت بدنی منظم و اجتناب از مصرف مواد مخدر و الکل می توانند تأثیرات مثبت زیادی بر سلامت روانی داشته باشند.
• پشتیبانی اجتماعی: حمایت از خانواده و دوستان و شرکت در گروه های حمایتی می تواند به افراد کمک کند تا با بیماری های خود بهتر کنار بیایند.
• درمان های جایگزین: روش های مانند طب سوزنی، هیپنوتراپی، و مکمل های گیاهی که برخی افراد ممکن است آنها را مفید بدانند.

مهم است که افراد با مشکلات اعصاب و روان با متخصصان حوزه سلامت روان مشورت کنند تا برنامه درمانی مناسبی برای آن ها تنظیم شود. هر گونه تغییر در داروها یا روش های درمانی باید با مشورت پزشک انجام شود تا از عوارض جانبی یا تداخلات دارویی جلوگیری شود.

بدترین بیماری روانی

تعیین بدترین بیماری روانی کار ساده ای نیست، زیرا شدت و تأثیر هر بیماری روانی می تواند بسته به فرد و شرایط خاص او متفاوت باشد. با این حال، برخی از بیماری های روانی هستند که به دلیل شدت علائم و تأثیرات منفی قابل توجهی که بر زندگی فرد و اطرافیان او دارند، می توانند به عنوان بیماری های شدیدتر و پیچیده تر شناخته شوند.

برخی از بدترین بیماری های روانی به ترتیب شامل موارد زیر می شوند:

1. اسکیزوفرنی: این بیماری در کلینیک های روانشناسی درمان نمیشود و فرد حتما باید راهی بیمارستان های روانپزشکی شود. اسکیزوفرنی یک اختلال روانی شدید است که با علائمی مانند هذیان ها، توهمات، تفکر نامنظم، رفتار نامنظم و مشکلات جدی در عملکرد اجتماعی و شغلی همراه است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است ارتباط خود با واقعیت را از دست بدهند.
2. اختلال دوقطبی (بایپولار): این اختلال با تغییرات شدید در خلق و خو، از مانیا (شیدایی) تا افسردگی، شناخته می شود. تغییرات خلقی می توانند بسیار شدید و غیرقابل پیش بینی باشند و به شدت بر زندگی فرد تأثیر بگذارند. نوع دوم اختلال دوقطبی در کلینیک های روانشناسی قایل درمان است.
3. اختلال شخصیت مرزی (BPD): این اختلال شامل ناپایداری شدید در روابط بین فردی، خودانگاره و حالت های عاطفی است. افراد مبتلا به BPD ممکن است تجربه های شدید اضطراب، افسردگی، و رفتارهای خودآزارانه داشته باشند. زندگی با این افراد بسیار سخت است و می تواند فرد مقابل را هم دچار مشکل کند.
4. اختلالات خوردن (مثل بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی): این اختلالات نه تنها بر سلامت روانی، بلکه بر سلامت جسمانی نیز تأثیرات جدی دارند. بیماران ممکن است به دلیل مشکلات تغذیه ای خطرناک با عوارض جسمانی جدی مواجه شوند.

پیشنهاد می کنم این مقاله بخوانید: اختلال پر اشتهایی عصبی بولیمیا

1. افسردگی شدید (Major Depressive Disorder): افسردگی شدید می تواند به ناتوانی کامل در انجام فعالیت های روزانه، افکار خودکشی و کاهش شدید کیفیت زندگی منجر شود. حالا از کجا بفهمیم افسردگی داریم و کدام نوع آن را داریم زیرا افسردگی خود شامل چندین شاخه است که سخت ترین آنها افسردگی اساسی و افسردگی ملانکولیک می باشد.

این بیماری ها نیاز به تشخیص دقیق و درمان های چندجانبه دارند و برای مدیریت موفقیت آمیز آنها، همکاری نزدیک با تیمی از متخصصان بهداشت روان، از جمله روان پزشکان، روان شناسان، و مشاوران ضروری است. حمایت اجتماعی و خانواده نیز نقش مهمی در کمک به افراد مبتلا به این بیماری ها دارد.

علائم افسردگی

افسردگی یک اختلال روانی شایع است که با مجموعه ای از علائم جسمی و روانی همراه است. برخی از علائم رایج افسردگی عبارتند از:

علائم روانی افسردگی:

• احساس غم و اندوه مداوم: فرد ممکن است به طور مداوم احساس ناراحتی، پوچی و ناامیدی کند.
• از دست دادن علاقه و لذت: کاهش یا از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که قبلاً لذت بخش بوده اند، مانند سرگرمی ها و تعاملات اجتماعی.
• تغییرات در اشتها و وزن: کاهش یا افزایش قابل توجه وزن بدون برنامه ریزی.
• اختلالات خواب: مشکلات در خوابیدن، بیدار ماندن طولانی مدت در شب یا خوابیدن بیش از حد.
• خستگی و کاهش انرژی: احساس خستگی و کمبود انرژی حتی پس از استراحت کافی.
• احساس بی ارزشی یا گناه: احساس بی ارزشی، گناه و خودانتقادی شدید.
• مشکلات تمرکز: مشکلات در تمرکز، تصمیم گیری و به خاطر سپردن چیزها.
• افکار خودکشی: افکار مکرر در مورد مرگ، خودکشی یا تلاش برای خودکشی.

علائم جسمی افسردگی:

• دردهای بدنی: دردهای جسمی بدون دلیل مشخص، مانند سردرد، دردهای عضلانی و مشکلات گوارشی.
• کاهش یا افزایش فعالیت بدنی: کاهش یا افزایش قابل توجه در فعالیت های جسمانی و حرکات.
• کاهش میل جنسی: کاهش علاقه و میل جنسی.
• علائم رفتاری:
• اجتناب از فعالیت های اجتماعی: کاهش تعاملات اجتماعی و کناره گیری از دوستان و خانواده.
• کاهش عملکرد شغلی یا تحصیلی: کاهش عملکرد در محل کار یا مدرسه.
• تغییرات در ظاهر و بهداشت شخصی: عدم مراقبت از ظاهر و بهداشت شخصی.

این علائم ممکن است در افراد مختلف به شکل های متفاوتی بروز کنند و شدت آن ها نیز متفاوت باشد. برای تشخیص و درمان افسردگی، مشاوره با یک متخصص بهداشت روان ضروری است. درمان های موجود شامل دارودرمانی، روان درمانی (مانند درمان شناختی-رفتاری)، و تغییرات در سبک زندگی می باشد. حمایت اجتماعی نیز نقش مهمی در بهبود فرد دارد.

اوتیسم چیست و چه علائمی دارد

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی عصبی است که بر نحوه تعامل، ارتباط و رفتار افراد تأثیر می گذارد. این اختلال معمولاً در اوایل دوران کودکی بروز می کند و علائم آن می توانند تا بزرگسالی ادامه داشته باشند. علائم و شدت اوتیسم می توانند بسیار متنوع باشند، اما به طور کلی در دو حوزه اصلی مشکلات نشان داده می شوند: ارتباطات اجتماعی و رفتارهای محدود و تکراری.

علائم اوتیسم:

1. مشکلات در ارتباطات اجتماعی:

• مشکلات در تعاملات اجتماعی: کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط چشمی، پاسخ به اسم خود، و استفاده از زبان بدن مشکل داشته باشند.
• مشکلات در برقراری و حفظ دوستی: دشواری در درک احساسات و نیازهای دیگران و تمایل به بازی های انفرادی یا عدم تمایل به تعاملات اجتماعی.
• عدم علاقه به فعالیت های گروهی: ترجیح به فعالیت های انفرادی و اجتناب از مشارکت در فعالیت های گروهی.

2. مشکلات در ارتباطات زبانی و غیرزبانی:

• تاخیر در تکلم: تاخیر در شروع گفتار یا عدم تکلم در برخی موارد.
• استفاده غیرمعمول از زبان: استفاده از زبان به صورت تکراری، مانند تکرار کلمات یا عبارات شنیده شده (اکولالیا).
• مشکلات در شروع و ادامه مکالمه: دشواری در شروع مکالمه، پاسخ به سوالات، یا پیگیری یک موضوع در مکالمه.

3. رفتارهای محدود و تکراری:

• رفتارهای تکراری: تکرار حرکات یا رفتارهایی مانند تکان دادن دست ها، چرخاندن اشیاء، یا تکرار کلمات و عبارات.
• مقاومت در برابر تغییر: عدم تحمل تغییرات در روال ها و فعالیت های روزمره و تمایل به انجام کارها به روش خاص خود.
• علاقه های محدود و شدید: تمرکز بیش از حد بر روی موضوعات خاص و عدم علاقه به موضوعات دیگر.
• حساسیت های حسی: واکنش های غیرمعمول به تحریکات حسی مانند صدا، نور، بو، یا لمس.
• علائم دیگر:
• مشکلات خواب: مشکلات در به خواب رفتن یا بیدار ماندن طولانی مدت.
• مشکلات گوارشی: برخی کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلات گوارشی مانند یبوست یا اسهال داشته باشند.
• مشکلات در خوردن: انتخاب های محدود غذایی یا مشکلات در تغذیه.

تشخیص و درمان اوتیسم

تشخیص اوتیسم معمولاً توسط یک تیم از متخصصان، شامل روان شناسان، روان پزشکان، متخصصان گفتاردرمانی و کاردرمانی، انجام می شود. درمان اوتیسم شامل طیفی از روش ها و مداخلات است که بر بهبود ارتباطات اجتماعی، مهارت های زبانی، و کاهش رفتارهای تکراری تمرکز دارد.

برخی از این روش ها عبارتند از

درمان های رفتاری: مانند تحلیل رفتار کاربردی (ABA) که به بهبود رفتارها و مهارت های اجتماعی کمک می کند.

• گفتاردرمانی: برای بهبود مهارت های ارتباطی و زبانی.
• کاردرمانی: برای کمک به توسعه مهارت های روزمره و بهبود عملکردهای حرکتی.
• درمان های دارویی: در صورت وجود مشکلات رفتاری شدید یا سایر مشکلات روان پزشکی همراه.

اوتیسم یک طیف است، به این معنی که هر فرد ممکن است علائم و نیازهای متفاوتی داشته باشد. بنابراین، برنامه درمانی باید به صورت فردی تنظیم شود و شامل مشارکت خانواده و محیط حمایتی باشد.

استخوان درد عصبی

استخوان درد عصبی یا درد استخوان که منشا عصبی دارد، می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و معمولاً به اختلالات عصبی مربوط می شود. این نوع درد معمولاً ناشی از فشار، آسیب یا تحریک اعصاب است که می تواند به صورت درد در استخوان ها یا نواحی اطراف آن احساس شود. در زیر به برخی از دلایل و علل شایع استخوان درد عصبی اشاره می کنم:

علل شایع استخوان درد عصبی:

• نوروپاتی: آسیب یا اختلال در اعصاب محیطی که می تواند ناشی از دیابت، عفونت ها، آسیب های فیزیکی، یا بیماری های خودایمنی باشد.
• دیسک کمر یا گردن: فتق یا برآمدگی دیسک های بین مهره ای که می تواند به عصب ها فشار آورده و درد را به نواحی مختلف بدن منتقل کند.
• سندرم درد منطقه ای پیچیده (CRPS): یک اختلال درد مزمن که معمولاً بعد از آسیب یا جراحی ایجاد می شود و باعث درد شدید و تورم در ناحیه آسیب دیده می شود.
• نوروپاتی دیابتی: یکی از عوارض شایع دیابت که به دلیل آسیب به اعصاب محیطی ایجاد می شود و می تواند باعث درد، بی حسی و احساس سوزش در دست ها و پاها شود.
• التهاب اعصاب (نوریت): التهاب عصب ها که ممکن است ناشی از عفونت ها، اختلالات خودایمنی، یا آسیب های فیزیکی باشد.
• کمبود ویتامین ها: کمبود ویتامین B12 و دیگر ویتامین های گروه B می تواند به نوروپاتی و درد عصبی منجر شود.
• تنگی کانال نخاعی: باریک شدن کانال نخاعی که می تواند به اعصاب فشار آورده و باعث درد و بی حسی در نواحی مختلف بدن شود.

علائم استخوان درد عصبی:

• درد شدید و مزمن که ممکن است با حرکت یا فشار تشدید شود.
• احساس سوزش، گزگز یا بی حسی در ناحیه درد.
• ضعف عضلانی یا کاهش قدرت حرکت در ناحیه آسیب دیده.
• درد که به نواحی دیگر بدن منتشر می شود.
• حساسیت شدید به لمس یا تغییرات دما.

تشخیص و درمان:

تشخیص استخوان درد عصبی نیازمند ارزیابی دقیق توسط پزشک است. این ارزیابی ممکن است شامل تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و تست های تصویربرداری مانند MRI یا CT اسکن، و همچنین آزمایش های الکتروفیزیولوژیکی برای بررسی عملکرد عصب ها باشد.

درمان های ممکن:

• دارودرمانی: استفاده از داروهای ضد درد، ضد التهاب، ضد تشنج (برای کنترل درد عصبی) و داروهای ضد افسردگی.
• فیزیوتراپی: تمرینات و روش های فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و کاهش درد.
• تزریقات درمانی: مانند تزریق استروئیدها یا بلوک های عصبی برای کاهش التهاب و درد.
• تحریک عصبی الکتریکی (TENS): استفاده از دستگاه های الکتریکی برای تحریک عصب ها و کاهش درد.
• جراحی: در موارد شدید که درمان های غیرجراحی مؤثر نباشند، جراحی برای رفع فشار از روی عصب ها ممکن است مورد نیاز باشد.
• تغییرات در سبک زندگی: شامل ورزش منظم، رژیم غذایی سالم، و مدیریت استرس.

درمان باید بر اساس علت اصلی درد و شدت علائم تنظیم شود. مشاوره با متخصصان مختلف از جمله پزشک عمومی، نورولوژیست و فیزیوتراپیست می تواند به تشخیص دقیق و درمان مؤثر کمک کند.

بعد از حمله عصبی چه کنیم

بعد از یک حمله عصبی (پانیک اتک یا حمله وحشت)، فرد ممکن است احساس خستگی، گیجی، یا اضطراب داشته باشد. در ادامه چندین راهکار برای مدیریت وضعیت پس از حمله عصبی و کمک به بازگشت به حالت عادی ارائه می شود:

1. استراحت و آرامش:

• نفس عمیق بکشید: تمرکز بر تنفس عمیق و آرام به شما کمک می کند تا سیستم عصبی خود را آرام کنید. تکنیک های تنفس عمیق شامل تنفس از طریق بینی و بازدم از طریق دهان به آرامی می شود.
• استراحت کنید: دراز بکشید یا در جایی راحت بنشینید و به بدنتان اجازه دهید تا به آرامش برسد.

2. هیدراته بمانید:

• آب بنوشید: مصرف آب به بدن شما کمک می کند تا هیدراته بماند و ممکن است به کاهش برخی از علائم فیزیکی حمله عصبی کمک کند.

3. خود را آرام کنید:

• تکنیک های آرام سازی: روش هایی مانند مدیتیشن، یوگا، و تمرینات آرام سازی می توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند.
• گوش دادن به موسیقی آرامش بخش: موسیقی ملایم می تواند به کاهش استرس و ایجاد حس آرامش کمک کند.

4. محیط خود را تغییر دهید:

• به یک محیط آرام بروید: اگر در محیطی پر سر و صدا یا استرس زا هستید، به یک مکان آرام و خلوت بروید.
• نور و صدا را تنظیم کنید: نورهای شدید یا صداهای بلند می توانند علائم را بدتر کنند، بنابراین به محیطی با نور ملایم و صداهای کم بروید.

5. از حمایت اجتماعی استفاده کنید:

• صحبت با دوست یا خانواده: گفتگو با کسی که به او اعتماد دارید می تواند به شما کمک کند تا احساس تنهایی نکنید و از حمایت اجتماعی برخوردار شوید.
• در صورت نیاز کمک حرفه ای بگیرید: اگر حملات عصبی به طور مکرر رخ می دهند یا شدید هستند، مشاوره با روان پزشک یا روان شناس می تواند مفید باشد.

6. فعالیت بدنی سبک انجام دهید:

• پیاده روی کنید: یک پیاده روی کوتاه و آرام می تواند به کاهش تنش های جسمانی و روانی کمک کند.
• تمرینات کششی: انجام تمرینات کششی ملایم می تواند به کاهش تنش عضلانی کمک کند.

7. تمرکز خود را تغییر دهید:

• مشغولیت به فعالیت های روزمره: انجام فعالیت های روزمره و تمرکز بر کارهای معمولی می تواند به شما کمک کند تا ذهن خود را از حمله عصبی منحرف کنید.
• تمرکز بر افکار مثبت: تلاش کنید تا بر افکار و احساسات مثبت تمرکز کنید و از افکار منفی دوری کنید.

8. مراقبت از سلامت روان بلندمدت:

• تمرینات مدیریت استرس: تکنیک های مدیریت استرس مانند تمرینات آرام سازی و مدیتیشن به طور منظم می توانند به کاهش احتمال وقوع حملات عصبی کمک کنند.
• مشاوره و درمان: اگر حملات عصبی به طور مکرر رخ می دهند، مشاوره با روان پزشک یا روان شناس برای درمان و مدیریت آن ها ضروری است.

نکته پایانی:

بعد از حمله عصبی، مهم است که به بدن و ذهن خود زمان بدهید تا به حالت عادی برگردد. اگر حملات عصبی به طور مکرر رخ می دهند یا تأثیرات منفی جدی بر زندگی روزمره شما دارند، مشاوره با یک تراپیست می تواند به شما در مدیریت و درمان این مشکل کمک کند.

منابع: webmd.com و edlineplus.gov